Vorige week is het officieel bekend geworden, ik ben volgend jaar geen juf meer maar Intern Begeleider (wel op dezelfde school). Iets wat ik al langere tijd wilde, maar waar geen mogelijkheid voor was. Ik geniet enorm van het voor de klas staan en ik geniet enorm van de kinderen, maar er is ook een andere kant van onderwijs die mij enorm aanspreekt, namelijk de zorg. En daar ben ik al langere tijd heel erg zeker van. Dit had al mijn volle aandacht op de pabo, en kreeg alleen maar meer aandacht toen ik aan de Master SEN begon.
Voor mij was het daarom ook geen rare keuze om in het speciaal en voortgezet speciaal onderwijs te gaan werken. Helaas zaten de bezuinigingen in die onderwijstak mij destijds in de weg en kon ik nooit langer dan een half jaar op mijn werkplekken blijven. En juist die verschuiving van toen is in het huidige onderwijs duidelijk zichtbaar.
Er zijn veel leerlingen die extra zorg nodig hebben en leerkrachten die graag willen weten hoe ze op deze extra zorg moeten handelen. Ik heb door de jaren heen gemerkt dat dat hetgeen is waar mijn hart ligt. Het gaat niet om het stempeltje wat het kind krijgt, absoluut niet juist, eigenlijk heb je daar niet zoveel aan. Maar de handelingsadviezen zijn wel interessant, ook omdat het echt belangrijk is dat kinderen zorg op maat krijgen, zodat ze tot leren kunnen komen. En nu krijg ik eindelijk de kans om hierin mee te denken en hiermee iets te kunnen doen.
Wat ga ik doen? Ik ga werken als IB’er ‘nieuwe stijl’. Dit houdt in dat ik vooral de klassen in ga. Ik mag meekijken of de visie van de school wordt vertaalt in handelen, het collectief leren onder de loep nemen, me bezig houden met co-teaching en begeleiding in de praktijk en leergesprekken. Iets wat prima te combineren is met wat ik al deed en in combinatie met de Vreedzame School -en Wijk. Aandachtspunt is ook het actief leren bij kinderen, iets wat ik heel erg leuk vind. Ook kan ik nu eindelijk iets doen met de opleiding tot coach die ik heb gedaan. Het werken met mensen en kinderen en deze in hun kracht zetten is mijn doel!
Uiteindelijk zal dit me denk ik rust bieden. Het is nu af en toe best wel lastig om te switchen tussen juf zijn en intern begeleider. Want als je eenmaal intern begeleider bent, ben je dat de hele week, ook op de dagen dat je het eigenlijk niet bent. Zorgvragen -en gesprekken zijn best lastig te combineren met je juf-dagen. Ik denk daarom dat dit het beste voor mij zal zijn.
En de kinderen? Die zie ik door het ‘de klas ingaan’ nog vaak genoeg, en de leuke gesprekken zullen blijven. Ik hou daarom ook voldoende inspiratie over, om de mooie verhalen over-en van kinderen te blijven schrijven!
