Afgelopen week was een pittige week met mijn klas. Iedereen moest hard werken om het tempo in de klas bij te houden. Ook ervoer mijn klas veel spanning. Een eindcito die eraan komt, en te horen krijgen of je nu echt geplaatst gaat worden op de school naar keuze.
Afgelopen vrijdag zouden de plaatsingen bekend worden en dus besloot ik gelijk om 8.30 uur te kijken of alles al bekend was. Gelukkig was dit ook zo. Alle kinderen uit mijn klas waren geplaatst. Eentje nog niet, maar daar waren we al even over in gesprek. 26 kinderen mocht ik verblijden met de eerste plek van keuze en een kind kwam terecht op de derde school van keuze, door lotingen op de andere twee scholen. Toch waren ze allemaal erg blij en enthousiast. Weer een stresspunt minder voor mijn klas.
Ondanks dat kreeg ik van een aantal leerlingen toch wel terug dat het eigenlijk juist meer spanning opleverde, want nu is het definitief.
Het is ook niet niks. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik ging als meisje van 11 als enige meisje met vier jongens uit mijn groep 8 naar het Lyceum. Heel spannend. Ik vond de meisjes in mijn groep 8 niet zo aardig, dus was het ergens wel fijn dat ik samen met vier jongens mocht gaan. Maar je bent nog jong en ik moest 16 km fietsen om op school te komen. Je kent bijna niemand en moet nieuwe vrienden maken. Je gaat naar een gigantische school die op een doolhof lijkt. Niks is meer klein en veilig, maar alles is groot en spannend. Uiteindelijk kwam het met mij goed, dus met mijn groep 8-ers vast ook. Ik snap hun spanning, angst en onzekerheid, maar ook hun enthousiasme.
Nog drie maanden en dan zit het erop. Time flies met deze klas! Het was daarom afgelopen vrijdag tijd voor het vieren van de plaatsing op het VO, door heerlijk een half uur in de lentezon buiten te spelen. Ook dit is iets waar ze van moeten genieten, want met de hele klas op het plein verstoppertje, tikkertje of voetbal spelen, dat kan als brugger niet meer! 😉
