Zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen is er een groot verschil tussen het op schoolkamp gaan van nu en het schoolkamp van vroeger. Maandagochtend om 9.00 uur vertrok ik met mijn klas naar Delft. Na 10 minuten op de fiets en net 2 kilometer verder, werd er gevraagd: ‘Juf hoe lang nog? Ik ben moe… Zijn we er al bijna?’ Vrolijk antwoordde ik: ‘We zijn er nog lang niet!’ De kinderen uit mijn klas zijn niet gewend om te fietsen. Eigenlijk gaan ze nooit de wijk uit, en als ze de wijk uit gaan, gaan ze vaak met hun ouders in de auto of met de tram. Fietsen buiten Den Haag was voor sommigen een hele openbaring. Ook kwamen sommige kinderen erachter dat een steile brug op fietsen soms echt niet zo gemakkelijk is. De afdaling was dan wel weer leuk, want wanneer ga je nou zo hard op je fiets ergens naar beneden. Eenmaal tussen de weilanden kwamen er vragen en opmerkingen: ‘Juf wat is dat geluid?’ Ik antwoordde met:’Dat zijn kikkers, die leven hier in de sloot…’. De kinderen praatten verder: ‘Juf kijk! Ik zie daar een kip met kuikens! En kijk daar… een koe!’.
Eenmaal aangekomen bij het kamphuis, geef ik de kinderen een rondleiding. Aangekomen bij de douches en wc’s vertel ik de kinderen ‘Dit is de meisjes wc, en dit de jongens wc. Er zijn 4 douches. Als je gaat douchen, hang je hier je kleren op en droog je je hier af. Als je gedoucht hebt, kleed je je weer aan en dan loop je de douche uit!’ De kinderen reageren. ‘Huh, dus we moeten hier douchen? Maar juf het is klein…. Moeten we elke dag douchen?’. De kinderen vinden het allemaal maar niks en sommigen moeten wel even slikken. Tsja, het zijn campingdouches, maar het is schoon en het water uit de kraan is lekker warm. ‘Juf, hoe lang mogen we dan douchen?’, ik merk dat de meisjes uit mijn klas hier een beetje zenuwachtig van worden. ‘Vijf minuten…’, antwoord ik. ‘Wat!? Juf, dat is echt heel kort hoor? Thuis douche ik veel langer…’ Nadat ik heb uitgelegd, dat ze hier niet thuis zijn en dat er elke douchemoment 25 kinderen moeten douchen, snappen ze wel dat ze niet een half uur kunnen douchen, omdat het anders simpelweg te lang duurt.
Een ander ‘ding’ op het schoolkamp was de corvee dienst. Er was duidelijk een onderscheid te maken tussen de kinderen die het vanuit huis gewend zijn om af en toe af te wassen of een ander klusje doen en de kinderen die thuis nooit wat hoeven te doen. De kinderen die thuis gewend zijn te helpen, kwamen mij dagelijks vragen: ‘Juf, kan ik u ergens mee helpen?’, ‘Zal ik alvast het broodbeleg op tafel leggen?’, ‘Juf, zal ik de eetzaal even vegen?’. De andere kinderen keken weg, wanneer ik de corveedienst ging indelen, of keken mij aan alsof ik hun net het slechtste nieuws ever had gebracht. Vooral die kinderen gingen met frisse tegenzin afwassen en liepen, als ik of een van mijn collega’s even geen toezicht hield, gewoon weg. Maar corvee is natuurlijk niet alleen de tafels dekken, afruimen en afwassen. Ook de wc moesten dagelijks schoongemaakt worden en de douches moesten worden getrokken. Een rotklus volgens de kinderen. Op dag een bedachten we daar een oplossing voor. HET EI.
Elk kind kreeg maandagmiddag een ei. De opdracht luidde als volgt: ‘Je krijgt van ons een ei. Nu kan je denken, ik gooi lekker dat ei op iemand, maar dat is niet de bedoeling. Je zorgt ervoor dat je ei heel blijft. Je mag hem echter niet in je jaszak of in je tas stoppen. Als we weggaan mag je je ei ook niet in het kamphuis laten. Je houdt het ei in je hand en neemt hem overal mee naar toe. Wanneer je ei vanavond om elf uur nog heel is, mag je je ei inruilen voor een bakje chips.’ Het gevolg was hilarisch. Eieren kregen namen, zoals ‘meneer de wit’ De kinderen gingen uiterst serieus met hun ei om. Het ei ging mee zwemmen, het ei ging mee zonnen, het ei ging mee onder de douche en het ei ging slapen in bed. Maar niet alle eieren overleefden dag 1, de helft van de eieren was rond het avond eten kapot. Sommige kinderen hadden geen zin meer om het ei te verzorgen en kozen ‘eieren voor hun geld’, de wc’s schoonmaken. Het gevolg hiervan was wel, dat de kinderen de wc’s vrij netjes hielden en dat op dag twee het taboe rondom het schoonmaken van de toiletten wel was verdwenen.
Wordt vervolgd…
