De school waar ik werk is een school voor talentontwikkeling. Dit houdt ook in dat groep 8 de afsluiting van de basisschool zelf regelt. Vorig jaar schreef de groep die ik les gaf een eigen musical, met zelf uitgekozen muziek en dansjes. Dit schooljaar schreef mijn groep ook een eigen musical. Na het schrijven bleek de groep zich echter niet te kunnen vinden in het script en de te verdelen rollen. Het liep uit op een drama, met geruzie en ontevredenheid. Mijn klas bedacht daarom iets totaal anders. ‘Juf kunnen we niet een talentshow geven, waarin iedereen laat zien wat hij of zij kan?’ Ik ben er altijd voorstander van om ideeën uit de kinderen zelf te laten komen, zodat zij ook achter hun eigen plan kunnen staan en het idee dragen. De klas stuitte echter al snel op een ander probleem; onzekerheid.
Een groot deel van de klas kreeg de kriebels bij het idee dat ze op een podium moesten staan en er dan ruim 100 mensen naar hun zouden kijken. Ook daar vond de klas een oplossing voor. ‘Juf kunnen we dan niet van te voren alles opnemen op film?’ Omdat ik ook dit geen slecht idee vond (scheelt ook een hoop stress voor de leerkracht), besloot ik in dit idee mee te gaan. Ik regelde dat mijn zusje mij drie dagen zou assisteren in de klas met filmen.
Deze week was het dan zover. Alle filmpjes werden door mijn zusje opgenomen. 6 Groepjes kinderen gingen koken, 4 kinderen wilden iets creatiefs laten zien, 1 groepje wilde dansen, 1 groepje speelde een toneelstukje uit en 1 meisje uit mijn klas wilde een scheikundig proefje laten zien. Het was super leuk om te zien dat alles goed voorbereid was en dat de kinderen het echt leuk vonden om hun talent te laten zien. Je zag ze stralen. Wat nog veel leuker was, was dat ik en mijn zusje wanneer de kinderen naar huis waren, in de gelegenheid waren alles tussendoor al even terug te kijken. Vooral alle bloopers en lollige opmerkingen van kinderen tijdens de opnames, zijn hilarisch om terug te kijken. Kinderen die op beeld zeggen: ‘Oh nee, wat dom, ben ik alweer het water vergeten’ of kinderen die een ovenhandschoen onbewust als handpop gebruiken. Een leerling begon vol overtuiging aan de opname en zei: ‘Juf, mag ik nog even snel naar de wc…’ Een groepje jongens wilde ijsbakjes maken van chocolade. Ze lieten de chocolade smelten, en doopten hier vervolgens een opgeblazen ballon in, deze werd op een plaat gezet en moest vervolgens de diepvries in. Na een paar uur zou de chocolade hard moeten zijn en zou je de balonnen kunnen laten knappen. De jongens hadden er even geen rekening mee gehouden, dat de chocolade ook nog niet hard kon zijn; gevolg: een chocoladeontploffing en vieze witte t-shirts.
Het einde van het schooljaar komt dichtbij en er is nog veel te doen. Ik ben daarom ook erg blij dat mijn zusje de tijd neemt om alles te monteren. Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat en de kinderen ook. Op de een na laatste schooldag wordt de film voorgedragen aan de kinderen en de ouders en zullen alle kinderen die tijdens de opnames gekookt hebben, de hapjes laten proeven aan de ouders en leerkrachten. Over 3 weken is het schooljaar dan klaar, en mag ik ook van deze leuke groep afscheid nemen. Ik kijk ernaar uit en gun alle nieuwe mentoren van de kinderen deze leukerds in hun klas. Ondanks dat sommige kinderen mij het schooljaar wel een beetje lastig hebben gemaakt, ga ik ze allemaal stuk voor stuk heel erg missen…
Wat bijzonder toch om telkens je blogs te lezen. En geweldig bedacht van je klas. Dat moet vast een geweldige film geweest zijn. Ik geloof gelijk dat je ze onwijs gaat missen.