Ik keek er echt naar uit; de vakantie. Na een leuk feestje op zaterdagavond, kon ik niet wachten op alle leuke dingen die de vakantie mij zouden brengen. Maar helaas voelde ik me in de dagen daarna vermoeid, maar ook duizelig. En dat duizelig zijn daar heb ik vaker last van. Ik moest dus de leuke geplande dingen voor deze vakantie allemaal afzeggen. Wat baalde ik daar ontzettend van, en dat ook nog met dat mooie weer. Ik begon mezelf vragen te stellen. Ligt het aan mijn voeding? Heb ik echt zoveel gewerkt de afgelopen tijd dat ik zo moe ben? Eigenlijk kon ik het me bijna niet voorstellen, omdat ik juist minder ben gaan werken en meestal wel redelijk goed op mijn voeding let.
Afgelopen donderdag voelde ik me weer bijna oké en dus kon ik gelukkig nog wel wat leuke dingen gaan doen. Ik besloot af te spreken met een vriend van me en samen te gaan lunchen. Hij vroeg hoe het met mij ging en legde het hele verhaal uit. ‘Mar, heb je er ooit aan gedacht om een oogmeting te gaan doen? Misschien voel je je daarom wel vermoeid en duizelig’. Tsja, misschien zit er wel een kern van waarheid in. Met toch enigszins gezonde spanning maak ik een afspraak en besluit ik de volgende dag een oogmeting te laten doen bij een opticien. En wat blijkt, ik heb wel degelijk een bril nodig en de symptomen kloppen. Mijn ene oog ziet scherper dan de andere waardoor ze niet helemaal goed met elkaar samen werken. En dat betekent dus ook wel wat voor mijn werk. Niet langer dan een uur naar een computerscherm kijken, zonder tien minuten pauze te nemen (is een goed excuus voor een extra loopje naar de droppot, haha).
Ik ben blij dat ik er deze vakantie achter ben gekomen wat er ‘mis’ is, maar zeg nou eerlijk met al die leuke monturen, wil iedereen tegenwoordig wel een bril en dus koos ik twee mega hippe brillen uit en had ik toch nog een geslaagde shopsessie.
Gelukkig maar, want vanaf maandag wacht er weer een drukke week op mij. Naast dat mijn oudergesprekken en coachgesprekken gewoon weer van start gaan, sta ik ook vanaf deze week weer twee dagen voor groep acht.
Een herkenbaar fenomeen in het onderwijs is natuurlijk het ‘intern oplossen’, en wat iedereen weet, is dat je daar als intern begeleider dan niet onderuit kan. Maar vind ik dit erg? Helemaal niet! Natuurlijk blijft er werk liggen, maar je hebt van die klassen die je ooit hebt gehad, die te leuk zijn om ze niet nog een keer te hebben. Wederom een oud groepje vijf van mij, wat nu in groep acht zit. Toen ze het nieuws hoorden dat ik er op donderdag en vrijdag ben tot de meivakantie, sprongen ze bijna een gat in de lucht. En hoe kan je dat als juf nou niet leuk vinden? Ik krijg energie van hun enthousiasme en daardoor zin om weer te beginnen. Ik ben benieuwd wat ze vinden van hun ‘nieuwe juf met bril’… Wordt vervolgd.
‘Soms kun je een probleem het beste oplossen door er geen probleem meer van te maken.’
