Herken je dat gevoel? Dat je zenuwachtig bent voor iets terwijl het eigenlijk helemaal niet hoeft? Ik heb dat dus af en toe, en vaak gaat het dan om hele stomme dingen. Vaak overheerst bij mij namelijk het Pippi Langkous-gevoel, ‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan!’
Vaak zijn de momenten waarop ik zenuwachtig ben, heel onlogisch. Zoals bijvoorbeeld vandaag. Ik moet een training geven aan 16 professionals uit de Vreedzame Wijk. En terwijl ik zeker 4 mensen die deelnemen aan de training ken, ben ik hier enorm zenuwachtig voor. Waarom? Juist omdat ik die 4 mensen ken. Als het een groep zou zijn met mensen die ik niet ken, is het voor mij gemakkelijker. Nu heb ik namelijk het gevoel dat ik aan een bepaalde verwachting moet voldoen en weet ik eigenlijk ook niet helemaal wat voor verwachting deze bekenden hebben. En dat is nu juist het probleem…
Door de jaren heen heb ik geleerd mij zo min mogelijk zorgen te maken om de verwachtingen van anderen, maar onbewust ben je er toch mee bezig. Bij mij schiet dit dan door in een soort rare kriebels in mijn buik, een kledingcrisis voor ik wegga (want ook daar zijn verwachtingen aan verbonden) en moeilijk kunnen slapen doordat ik ga piekeren. Ook door dat moeilijk kunnen slapen, ga ik rare dingen doen, zoals mezelf midden in de nacht mailen dat ik iets niet moet vergeten.
Wat het allemaal nog erger maakt is dat ik tot 24 uur van tevoren een soort uitstelgedrag ga vertonen. Ik kan me niet focussen op de training, omdat dit in mijn hoofd nog te ver weg is. Ook denk ik dat als ik er te lang mee bezig ben, de zenuwen alleen nog maar erger worden. Dit is iets wat ik mijn studententijd heb ontwikkelt. Het liefst stelde ik verslagen, presentaties en het leren voor tentamens zo lang mogelijk uit, wat resulteerde in 2 dagen voor de deadline, ‘s nachts achter de computer zitten om alles op tijd af te krijgen. Presteer ik onder druk beter? Misschien wel. Ik moet dan een groter beroep doen op mijn improvisatievermogen en dat is dan weer iets waar ik wel goed in ben.
Ja ik stel dus bewust voorbereidingen uit, zodat ik niet voor langere tijd zenuwen ervaar. Bijkomend doe ik een beroep op mijn improvisatievermogen, wat iets is wat mij gerust stelt; een soort overlevingsmechanisme. En als je dit nou niet kan, zouden bij jou de volgende tips kunnen werken om je zenuwen tegen te gaan:
- Schrijf alles van je af
- Teken je hoofd leeg
- Maak een lijstje met punten waar je graag feedback op wil hebben als je een presentatie of training moet geven. Zo bepaal je zelf je verwachting.
- Vraag iemand of hij/ zij gericht feedback wil geven op jouw punten. Zo kan je voor jezelf achteraf nagaan of je zenuwen terecht waren.
- Neem een warme douche en drink thee voordat je gaat slapen, dit doet bij mij altijd wonderen.
Mijn zenuwen heb ik nu wel van mij afgeschreven en getekend, ook de andere punten heb ik toegepast. Ik ben benieuwd of het mij verder gaat helpen… Wat denken jullie?
Being nervous means you care!
