Hoe dan?

Week drie van de vakantie is inmiddels voorbij en er zijn nog drie weken te gaan. De eerste twaalf dagen van de vakantie heb ik heerlijk genoten van de prachtige stad Bilbao in Spanje. Bij terugkomst in Nederland was het tijd om het ‘gewone’ leven weer op te pakken. Daarmee bedoel ik trouwens niet werken, want zover is het nog niet.

Ik verbaas me erover hoe snel de dagen voorbij vliegen, maar ook dat ik het dan toch relatief ‘druk’ heb. Druk? Hoe dan? Dat vraag ik me dus eigenlijk constant af. Voortdurend heb ik prikkels nodig, en ben ik bezig. Het pimpen van meubels, het verpotten van planten, lunchen en dineren met vriend(inn)en), podcasts  en muziek luisteren, series kijken, boeken lezen, de inrichting van mijn huis veranderen, online shoppen, elke dag opnieuw bedenken wat ik vandaag toch eens wil eten, koken (daar heb ik tijd voor nu), sporten enz. enz. Verder besteed ik nog tijd aan mijn eigen bedrijfje en de verschillende bestellingen die zijn binnen gekomen.

Als ik deze lijst zo lees, vraag ik me af waar ik eigenlijk normaal de tijd vandaan haal om ook nog naar mijn werk te kunnen gaan. In mijn leven zijn er dus zoveel dingen te doen, dat ik me geen moment verveel. Dit is tot grote ergernis van mijn man. Hij werkt ‘s nachts als horecaportier en slaapt overdag. Constant wordt hij wakker van me. Maar ook vindt hij dat ik teveel doe. ‘Wanneer ga jij nou eindelijk eens rustig zitten?’ vraagt hij dan.

Rustig ben ik eigenlijk nooit geweest. Als kind maakte mijn vader latten langs mijn gordijnen, want op het moment dat ik als klein meisje ook maar een straaltje ligt mijn slaapkamer in zag komen, was ik klaarwakker en wilde ik dingen ‘doen’! Ik was altijd (buiten) aan het spelen en was een avontuurlijk kind met een levendige fantasie. En eigenlijk is dat nu nog steeds zo, ik zoek dingen om mezelf bezig te houden. Ik zie ergens op internet iets leuks, doe inspiratie op, en ga ‘doen’. Zo verfde ik vorige week nog oud wit truttig kastje, knalblauw. Maar waar komt deze zoektocht naar prikkels toch vandaan?

Op dit moment lees ik het boek ‘Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt’ van Haemin Sunim. Hierin staat: ‘Als we naar de wereld om ons heen kijken, zien we slechts een klein deel dat ons interesseert. De wereld die we zien is niet het hele universum, maar een beperkt universum waar je op dat moment aandacht voor hebt. Maar voor ons is dat kleine stukje wereld het hele universum. Onze werkelijkheid wordt niet gevormd door de oneindige kosmos, maar door dat kleine stukje wat we uitkiezen om ons op te concentreren.‘ Zou het dan zo zijn dat doordat ik zo gefocust ben op mijn huis, mijn man, mezelf, mijn vrienden en mijn bedrijf, dat ik dan daarom binnen deze omgeving op zoek ga naar dingen om mezelf bezig te houden? Omdat deze omgeving op dat moment mijn focus in het universum heeft? En zodat het voelt alsof ik het leuk druk heb en lekker bezig ben? Het zou best eens kunnen…

Daarbij komt kijken dat ik niet hou van sleur, elke dag hetzelfde, vaste routines en dergelijke, ik heb uitdaging nodig. En ook in deze vakantie ben ik mezelf aan het uitdagen met grote opdrachten binnen mijn bedrijfje, en leuke extra dingen die ik graag wil doen, om weer een betere versie van mezelf te worden.

Een ding is duidelijk, ik verveel me geen moment in deze vakantie. Is dit voor jou ook herkenbaar?

‘Doing nothing often leads to the very best of something’ – Winnie the Pooh