Vervelende juf

Mijn vakantie is voor mij echt heilig. Even geen kinderen om je heen en totale rust. En ik weet dat ik niet de enige juf ben die er zo over denkt. Op Instagram zie ik talloze juffen voorbij komen die heerlijk van een vakantie genieten in adult-resorts, oftewel plekken waar kinderen niet mogen komen. Toen ik laatst met een andere insta-famous collega op het strand was en er bij de betreffende strandtent gillende kinderen rondliepen, zeiden we ook hardop tegen elkaar: ‘Oh please, nu even niet!’ Het is een natuurlijke juf-trigger die ervoor zorgt dat als je ergens bent waar een kind gilt, dat je dan gelijk wil kijken of alles wel oké is.

Ondanks dat ik heerlijk geniet van een kindloze vakantie zijn mijn hersenen zoals ik vorige week al schreef, op zoek naar prikkels. En die prikkels zijn op dit moment even zoek. Ik verval in een patroon van series kijken en bankhangen. Ik word er ontzettend lui van en ben niet vooruit te branden. Het is zelfs zo erg dat ik al mijn moed moet verzamelen om van de bank op te staan om iets te drinken te gaan pakken. Opstaan is dus lastig, en dat is iets wat totaal niet bij mij past.

Ik hou ervan om drukke dagen te hebben en spannende verhalen mee te maken. En ja, om heel eerlijk te zijn, gebeurt dat alleen als ik werk. Bij ons op school is geen dag hetzelfde. Er gebeurt veel in de thuissituaties van leerlingen, verhalen die je schokken, maar ook verhalen die je inspireren. Ik mis de kijk die kinderen op de wereld hebben en kan niet wachten om hun leuke vakantieverhalen te horen.

Omdat ik op dit moment kamp met afkickverschijnselen (zo noem ik het maar even) heb ik vorige week heel bewust ook met collega´s afgesproken. Simpelweg omdat ik ze miste. Als je geen leerkracht bent en dit leest, klinkt dit ook heel stom, maar je collega´s zijn nou eenmaal de mensen waar je in een onderwijswerkweek gemiddeld 60 uur mee doorbrengt, en deze collega´s spreek je de hele dag door en leer je persoonlijk kennen. En na zo´n jaar hard werken, zit je opeens zes weken zonder ze. Ik kan daar gewoon niet zo goed tegen. Ik was vorige week dan ook echt blij om ze te zien en dat betekende non-stop kletsen.

Omdat ik gelijk in de eerste twee weken op vakantie ging, kom ik er nu achter dat ik best wel een work-aholic ben. Mijn werk is verslavend en het is leuk. Ik kan niet stilzitten en al helemaal niet thuiszitten. Voor de mensen die vandaag weer starten met werken en de zomervakantie erop zit: Ik wens jullie ontzettend veel plezier. Geniet van de eerste schooldag, geniet van de lach op de gezichten van de kinderen en ga er weer vol gas tegen aan!

Ik ga deze laatste echte vakantie week (want volgende week moet ik wel al weer een paar keer naar school) nog even de vervelende juf uithangen 😉

‘She wasn’t bored, just restless between adventures.’