Dagelijks doe ik klassenobservaties, of eigenlijk leerkrachtobservaties. Ik coach en begeleid de leerkrachten bij ons op school in het lesgeven, zodat ze elke keer weer nieuwe dingen kunnen aanpakken en de kwaliteit van de lessen verbetert.
Deze observaties zijn heel leuk om te doen, je ziet namelijk van alles gebeuren in een klas. Afgelopen donderdag was ik bij een collega in de klas om een les te observeren. Toen ik daar zat in de klas, zag ik veel leuke dingen. Een goede coöperatieve werkvorm, werkbladen op verschillende niveaus, kinderen die plezier hadden in het werk wat ze aan het maken waren, er werden goede vragen gesteld, het was rustig en er werd hard gewerkt. Maar die rust was in een klap verdwenen, toen er door het raam een wesp naar binnen kwam vliegen. ‘Help! Een wesp!’ hoor ik een van de kinderen zeggen. Ik zie verschillende kinderen naar beneden duiken en sommige kinderen raken in paniek. Het was duidelijk dat ze dit niet leuk vonden. Best bijzonder dat zo’n klein beestje een hele klas van de leg kan brengen.
Rustig sta ik op. Ik krijg van de leerkracht een glas aangereikt en ondertussen probeer ik de kinderen te stimuleren om rustig te blijven. Gewapend met het glas, loop ik rustig achter de vliegende wesp aan. Ik kon aan het beestje zien, dat hij graag naar buiten wilde, omdat hij paniekerig tegen het raam begon te vliegen. Het raam is hoog, dus pak ik een stoel en ga erop staan. Wanneer de wesp rustig zit, plaats ik het glas uit mijn hand tegen het raam aan. De leerkracht reikt mij een gelamineerd blaadje aan, welke ik er voorzichtig achter schuif. De wesp is nu gevangen. Voorzichtig doe ik een ander raam open en laat de wesp vrij. Tegelijkertijd keert de rust weer terug in de klas. ‘Dank je wel juf!’ zegt mijn collega. Na het vangen van de wesp, blijf ik nog even in de klas om de les af te kijken.
‘s Middags is het tijd om de tweede mediatorentraining te geven. Al snel zie ik ook in deze training gelijk in het eerste kwartier al kinderen wegduiken. ‘Oh mijn god! Juf een wesp!!’ Ik weet niet wat er aan de hand is maar het begint erop te lijken dat deze beestjes me moeten hebben vandaag. Ik zet alvast het raam open en pak snel een leeg glas. Na een korte achtervolging vliegt deze wesp gelukkig uit zichzelf naar buiten. Ik sluit alle ramen, zodat ik zeker weet dat de wesp ook niet meer binnenkomt. Wat je soms als juf wel niet moet doen om te zorgen dat de kinderen in je klas rustig blijven. Ik noem mezelf inmiddels een pro in wespen vangen.
‘Juf, omdat voor de klas multitaskende ninja geen officiële functie is.’
