Vorige week benoemde ik in mijn blog: ‘Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken.’
Ik heb er ooit voor gekozen om de pabo te gaan doen, omdat ik het leuk vind om met kinderen te werken. En zo zijn er denk ik vele met mij. Als kinderen in je hart zitten is het de kunst om er voor de kinderen elke dag een feest van te maken. Bij ons op school doe ik veel coaching en begeleiding. Tijdens een training die ik laatst had, werd mij gevraagd om eens terug te gaan naar mijn basisschoolperiode en een leerkracht in gedachten te nemen, waar ik goede herinneringen aan had. Daarna werd er aan mij gevraagd: ‘Wat deed deze juf of meester, waardoor jij het onderwijs als positief hebt ervaren?’ Ik neem jullie daarom graag mee naar de tijd, waarin ik op de basisschool zat.
Ik herinner me veel van mijn eigen basisschool tijd nog goed. En van de tijd waarvan veel volwassenen bijna alles zijn vergeten, herinner ik me bijna alles nog; de kleuterklas. Waarschijnlijk komt dat, omdat mijn juf echt alles uit de kast trok om het naar school gaan voor kinderen leuk te maken. Mijn juf luisterde heel goed naar wat de kinderen in de klas wilden. Ik weet nog goed dat destijds de Thunderbirds echt een hype waren. Mijn vader keek graag naar dat programma op tv en ik dus ook. Ik was niet de enige in mijn klas, bijna mijn hele kleuterklas keek. Mijn juf speelde daar slim op in. Samen met mijn klasgenootjes mocht ik echte Thunderbird raketten bouwen, waar we dan in konden ‘vliegen’.
In mijn kleuterperiode maakte ook de Mac Donalds een grote opmars. Met bijna elk kinderfeestje gingen we daar naartoe en mijn kleuterjuf greep haar kans om hiermee aan de slag te gaan. ‘Wat nou als we een echt Mac Donalds restaurant in onze klas gaan maken?’ Daar zeiden ik en mijn klasgenoten een geen nee tegen. Binnen een paar dagen was er een waar Mac Donalds restaurant in onze klas gerealiseerd. En wat was dat geweldig!
Onze juf kreeg daadwerkelijk alles voor elkaar. Zo waren we wekenlang indianen en had iedereen zijn eigen indianen-naam (Ik was Witveertje) en bakten we broodjes op een stokje boven een echt kampvuur en maakten we totempalen. Ook stond er een periode een tweepersoonsbed in de klas met een grote teddybeer erin. In de verkleedkist zaten pyjama’s en als je op het bed kwam zitten werd je daar door de juf voorgelezen. Niks was gek genoeg en wat was die tijd geweldig!
Terugkomend op de vraag uit mijn training: Mijn juf wist precies wat er speelde in onze belevingswereld en wist daar feilloos op aan te sluiten. Als wij een idee bij haar aangaven, pakte ze dit met beide handen aan en wist er wat moois van te maken. Achteraf gezien was zij als juf een soort superheld.
En die superhelden zijn er nog steeds! Ben jij of ken jij zo’n superheld? Tag hem of haar dan in een reactie onder deze blog, of via een reactie op Instagram.
‘ I teach, what’s your superpower?’
Wat leuk om te lezen Marjolein! En zo zou het onderwijs aan kleuters moeten zijn. Inspelen op wat er leeft en speelt, zonder Piramide oefeningen en zonder aan ‘opbrengsten’ te moeten denken. Kleuters kleuters laten zijn. Ondertussen wel weten waar je mee bezig bent als je ‘speelt’!