Dit weekend was de intocht van Sinterklaas. Al heb ik nu zelf geen klas meer, en vier ik het ook niet meer, het heeft me vroeger als kind en toen ik voor de klas stond heel wat hilarische momenten opgeleverd.
Als kind geloofde ik, net als bijna alle kinderen in Sinterklaas en het moment dat mijn moeder vertelde dat Sinterklaas niet meer bestond kan ik me eigenlijk bijna niet herinneren. Het moment dat mijn zusje hierachter kwam staat daarentegen op mijn netvlies gebrand.
Ik en mijn zusje waren met mijn moeder gaan winkelen. Tijdens het winkelen deed mijn moeder Sinterklaas inkopen. Ik wist dit, mijn zusje niet. Mijn moeder kocht een mooie jaarkalender voor mijn opa, want dit had hij op zijn verlanglijstje gezet. Eenmaal thuis en toen mijn zusje even was gaan spelen, pakte mijn moeder de kalender in en stopte het in de jutezak. Op 5 december was het moment daar: Pakjesavond. Toen er werd aangeklopt en er een jutezak voor de deur stond, ging binnen het uitpakken van de cadeautjes verder. Mijn opa pakte zijn cadeau uit en tot verbazing van iedereen riep mijn zusje naar mijn moeder: ‘Oh! Die kalender heb jij gekocht! Sinterklaas bestaat helemaal niet!’
Zo’n situatie heb ik ook eens meegemaakt in mijn klas. In mijn groep 5 destijds ging ik aan de kinderen vertellen dat we voor Sinterklaas lootjes gingen trekken. Alle kinderen riepen: ‘Oh yes, zo leuk!’ en ‘Mogen we dan ook surprises voor elkaar maken?’ Ook ging er een vinger de lucht in. ‘Juf, ik begrijp het niet zo goed, waarom gaan we lootjes trekken en wat zijn surprises?’ Voor ik antwoord kon geven, antwoordde een ander kind: ‘Je snapt toch wel dat we dit voor elkaar doen, omdat Sinterklaas niet bestaat!’ Tsja, en daar zat Juf Marjolein met haar mond vol tanden, wachtend op een leuk oudergesprek wat zij die middag kon voeren…
Een jaar later in groep 5 wist mijn klas gelukkig al wel dat Sinterklaas niet bestond. De kinderen hadden de grootste lol om met de surprises aan de slag te gaan en ik ook! Ik trok een jongetje waarbij er maar een vlekje inkt op zijn hand hoefde te zitten en dan gelijk vroeg of hij zijn handen mocht wassen, inkt was namelijk vies en dat hoort niet op je handen. Tegelijkertijd was het een jongetje wat de hele dag door grapjes met me uithaalde. Hij ging zich verstoppen achter deuren en liet mij dan schrikken of hij stond naast me om mij een mop te vertellen. Dit was dus mijn kans om eens een goede grap met hem uit te halen. Zijn cadeautjes verstopte ik in een emmer behanglijm, je snapt natuurlijk wel dat dit een hilarisch moment opleverde, alles zat eronder. Zijn moeder was destijds mijn klassenmoeder en zij was bij de viering. Wat hebben wij enorm gelachen, het jongetje zelf trouwens ook. En guess what, dat handen wassen werd een stuk minder. Doel bereikt!
In mijn laatste lesgevende jaar stond ik in groep 8. Een klas die veel te nieuwsgierig was en altijd alles wilde weten. Om die reden kregen de kinderen van mij allemaal een verlanglijstje wat ze moesten invullen. Dit lijstje werkte ik uit op de computer en koppelde ik aan een Disney-figuur. Ik wist wie welk Disney-figuur was en de kinderen niet. Zo konden ze dus eigenlijk niet raden wie, wie was. Als voorwaarde had ik gesteld dat het Disney-figuur zichtbaar moest zijn op de surprise. Dit hadden alle leerlingen netjes gedaan. Een dag van te voren stonden de surprises in de klas en ik plakte de namen op de surprises. De volgende dag konden ze dus zien wie welke surprise voor wie had gemaakt. Dit leverde een voor mij als juf hilarisch tafereel op. Want wat nou als jij super je best had gedaan met het maken van een surprise voor je grootste vijand? Of wat nou als je dacht, ik weet zeker dat dit cadeau voor mijn beste vriendin is, want het lijkt op haar lijstje, dus zet ik haar naam maar vast in het gedicht en dan blijkt het niet het cadeau voor je beste vriendin te zijn? Ook hier kon ik samen met de klas onwijs om lachen. Het zorgde ervoor dat iedereen een gelijkwaardig cadeau kreeg en prachtige surprises.
Of je nou in Sinterklaas gelooft of niet, deelneemt aan de pieten-discussie of niet, zorg ervoor dat de kinderen op school en in je familie aan Sinterklaas een leuk feest beleven!
‘Throw pepernoten around, like it’s confetti!’
