Toen ik zelf op de pabo zat vond ik het altijd super leuk om stage te lopen. Het was eens iets anders dan op de pabo zelf slakkenraces met slakken te doen of verteldozen over prentenboeken maken. (Wat precies het nut van deze opdrachten was, weet ik nog steeds niet.) Maar helaas trof ik ook wel eens stagebegeleiders die ik niet zo leuk vond.
Toen ik stage liep in Groningen had ik een stagebegeleidster die nogal misbruik van mij maakte. Om de haverklap moest ik koffie halen, de vloer vegen en de planten water geven. Ik vond het vreselijk, want ik wilde dolgraag lesgeven. Na een aantal stagedagen was ik er klaar mee. Ik vond het echt niet leuk. Ik ging toen naar de stagecoördinator van die school. Hij wist me gerust te stellen en vertelde mij dat dat absoluut niet de bedoeling was. Hij ging het gesprek met mijn stagebegeleidster aan en het was gedaan met het eindeloze koffie halen en het vegen van de vloer. Ik mocht lesgeven: Hoera! Ik denk dat als ik destijds mijn grens niet had aangegeven ik mijn stage op die school niet succesvol had afgerond.
Toen er dit jaar voor mij een kans lag om schoolopleider te worden op onze school, inspireerde mijn eigen ervaring mij om ervoor te zorgen dat dit op onze school niet kan gebeuren en dat alle stagiair(e)s volop kunnen leren van het echte onderwijs. Helaas is er inhoudelijk aan de pabo nog niet heel veel veranderd, want ik hoor studenten nog regelmatig over sokpop-opdrachten. Als je een diehard juf of meester bent, dan zit het met die creativiteit wel goed en hoef je voor een sokpop geen studiepunten te krijgen. Het gaat natuurlijk om het leren in de praktijk. Ik probeer er voor de stagiair(e)s bij ons op school het beste van te maken en ik vind het nog leuk om te doen ook!
Bij aanvang van de stage ontvang ik de stagiair(e)s op de eerste kennismakingsdag, ik vertel over de school en laat ze kennismaken met hun begeleider. Daarnaast geef ik ze een rondleiding en vraag ik naar hun leervragen. Waar ik met onze school naartoe wil is om de stagiair(e) te matchen aan een leerkracht op school, op basis van hun leervragen en karakter. Hoe irritant is het als je als stagiair(e) geen match bent met degene die je begeleidt? Bij mij was dat destijds in Groningen ook wel aan de orde, een klik met de ‘koffie-en veeg heks’ had ik niet bepaald.
Ook doe ik bij alle stagiair(e)s lesobservaties waar een voorgesprek en nagesprek aan gekoppeld zijn. Het is leuk om te zien hoe sommigen al heel reflectief aan de slag gaan en zichzelf steeds bijstellen, waarbij je anderen soms wat meer aan de hand moet nemen. Door dit te doen, kreeg ik hele fijne reacties terug van de stagiaires die ik op dit moment begeleid.
´Ik vind het heel fijn dat je heel betrokken bent. Wanneer ik iets aangeef waar ik tegen aanloop, kan ik gelijk een afspraak met je maken. Dit maakt dat ik me gehoord voel en niet met een vervelende kwestie blijf zitten.’
‘Ik ben eigenlijk wel blij met de feedback van jou als schoolopleider. Het verloopt goed in mijn klas, maar ik vind ook dat mijn begeleider af en toe wel kritischer mag zijn. Ik heb nu weer een leerpunt om mee aan de slag te gaan.’
Als schoolopleider kom je hele verschillende situaties van studenten tegen en het is belangrijk om begeleiding op maat te bieden voor de studenten. Ik kan namelijk uit eigen ervaring zeggen dat het fijn is als je gehoord wordt en dat het fijn is als iemand naast je staat als vertrouwenspersoon of als iemand je even verder kan helpen in een lastige situatie, want dat vegen en koffie halen was gewoon echt niet tof!
Ik vind eigenlijk dat elke school opleidingsschool zou moeten worden, want met het lerarentekort wat speelt, moeten we daarop inzetten. En wie wil nou niet die leuke, hippe en jonge juffen en meesters alvast binnen de school hebben? Bij ons zijn ze van harte welkom!
‘Van gelukkige (toekomstige) leraren, leer je de mooiste dingen.’
