Werkweek een zit er weer op en er was gelijk weer van alles te doen op school. Op vrijdagochtend loopt een verdrietig meisje de school in. Ik neem haar mee naar mijn kantoor en vraag haar wat er aan de hand is.
‘Juf gisteren in de gymles ging het helemaal mis. We waren ingedeeld in verschillende groepen en Levi was ingedeeld in mijn groepje. Ik merkte dat hij vals speelde en sprak hem daarop aan. Maar hij stopte niet. Het bleef doorgaan. Ik ben naar de meester gegaan. Op dat moment rende Levi de gymzaal uit. De meester is met hem gaan praten en hij mocht niet meer meedoen in de les. Hij moest zich gaan aankleden. Ik dacht dat het toen opgelost was. Maar in de klas zeiden een paar jongens dat ik had gescholden met het k-woord. Ik vond dat heel oneerlijk, want het was niet waar. Vanochtend wilde ik naar school gaan, en opeens hoorde ik hele hard knal bij de voordeur. Er had iemand tegen de voordeur geschopt. Mijn broer heeft toen de deur open gedaan en zag Levi en twee anderen wegrennen…’, het meisje huilt. ‘Ik durf nu echt de klas niet in juf, ik ben bang dat dit dan doorgaat.’ Ik troost haar en vraag wat ze het allerliefste wil. Ze haalt haar schouders op. ‘Wil je wel op school blijven?’ vraag ik. ‘Ja, het liefst wil ik gewoon mijn werk doen in de klas, en de lessen volgen, maar ik ben gewoon bang voor de jongens, ook omdat ze vanmorgen opeens bij mijn huis waren.’ ‘Vind je het een idee als je in een andere klas werkt vandaag en ik er alles aan ga doen om te zorgen dat aan het eind van de dag het probleem is opgelost?’ Het meisje knikt. Ik regel voor haar een plek in een andere klas, ga op onderzoek uit en bel de ouders van beide kinderen.
Tijdens mijn onderzoek kom ik er al vrij snel achter dat er niet is gescholden met het k-woord. Wanneer ik de ouders van Levi bel, zijn zij erg aangedaan door mijn verhaal. Ik nodig zijn ouders en de ouders van het meisje uit voor een gezamenlijk gesprek.
´s Middags voeren we het gesprek, hierbij zijn de vader en moeder van Levi aanwezig, maar ook het meisje en haar moeder en de groepsleerkracht van de beide kinderen. Ik start het gesprek en vertel wat er de dag daarvoor in de gymles is gebeurd. Ook vertel ik dat het meisje is beschuldigd door de jongen van schelden met het k-woord en dat de gym meester heeft bevestigd dat zij dat niet heeft gedaan. Ik zie Levi wegkijken. Ik ga verder: ‘Vanmorgen was je bij haar thuis en heb je samen met twee klasgenoten tegen haar voordeur getrapt…’ De moeder van het meisje bevestigd dat. ‘Ja, dat klopt want er zit nu een vieze voetafdruk op mijn glazen deur…’ Ik zie de lip van Levi trillen en hij begint te huilen. ‘Gisteren in de gymles was ik gewoon geïrriteerd omdat de meiden in ons groepje zo bazig aan het spelen waren. Ik wilde graag winnen en dat lukt niet als iemand anders bepaald wat er gebeurt.’ Hij geeft daarbij aan, dat dit niet om het meisje gaat. Hij gaat verder: ‘Ik was boos en heb met de jongens in de klas gepraat. Vanmorgen wilde ik helemaal niet met die andere twee jongens mee, maar ze zeiden: ‘Levi, kom doe mee’. Dus liep ik mee. Ik heb niet tegen de deur getrapt, dat deden de anderen.’ Hij snikt en de tranen rollen over zijn wangen. Ik zeg: ‘Ik verbaasde me namelijk wel een beetje over dit incident. Een paar weken geleden speelde er namelijk nog iets anders. Kan je vertellen wat voor briefje je aan haar hebt gegeven?’ Levi kijkt naar z’n ouders, dan naar mij, huilt nog steeds zachtjes en schudt met zijn hoofd. ‘Klopt het dat je haar een liefdesbrief hebt geschreven?’ Levi knikt. Ook het meisje en haar moeder moeten nu huilen. Ook de moeder van Levi reageert emotioneel. ‘Ik wilde dit allemaal niet doen, sorry het spijt me heel erg, ik deed het vooral omdat die andere twee jongens aan mij vroegen mee te gaan, om tegen de voordeur te schoppen.’ Hij staat op en geeft het meisje en haar moeder een hand. ‘Sorry…’ ondertussen rollen de tranen nog steeds over zijn wangen. Zijn moeder gaat verder: ‘Levi, als je verliefd bent op iemand, vertel dat dan gewoon. Het is belangrijk dat je praat over je gevoelens, maar vertel het ook als je van anderen iets moet doen wat je niet leuk vindt, want dan kunnen we je helpen.’ ‘Ik dacht dat als ik dit zou vertellen, dat jullie boos op mij zouden worden…’ reageert Levi. ‘Ik vind het juist alleen maar fijn dat je eerlijk bent’, zeg ik ‘en ik denk je ouders ook’. Zijn ouders knikken instemmend. ‘Eigenlijk was ik van plan je een anti-pest contract te laten ondertekenen, maar omdat ik zie dat je zoveel spijt hebt van wat je hebt gedaan en dat je nu eerlijk bent, laat ik het hierbij.’ Ik zie Levi knikken. Na het gesprek geef ik hem een hand en zeg: ‘Dit komt allemaal goed, dank je wel voor je eerlijkheid.’ Ik praat nog even na en ondertussen zie ik Levi met zijn vader de gang uit lopen. Zijn vader slaat een arm om hem heen, aait hem over z’n bol en geeft hem een zoen. Ik ben blij dat deze ouders hier zo goed op reageren en mee omgaan.
Er gaat echter nog een vraag steeds door mijn hoofd. Zou Levi nog steeds verliefd zijn?
‘Honesty is the first chapter in the book of wisdom’
* De naam Levi in dit stuk is gefingeerd
