Coming out

Op 20 januari schreef ik de blog onzekerheid. Mijn blog eindigde zo:

‘Ik denk dat ik weet wat er aan de hand is, en ik hoop daar in de vervolggesprekken door goed door te vragen achter te komen. Deze stoere meid is verliefd op Alisa. Ze zoekt haar aandacht zowel op een positieve manier, als op een negatieve manier op, ze is onzeker over haar lichaam. Zelf weet ik ook dat er in de Antilliaanse cultuur nog steeds een taboe heerst op homoseksualiteit. De moeder van het meisje is een strenge dame, met een duidelijke mening. Zou ze bang zijn voor de reactie van haar moeder? Natuurlijk kan ik het mis hebben, maar mijn onderbuikgevoel laat me meestal niet in de steek. Wat zou het voor dit meisje ontzettend fijn zijn als ik haar onzekerheid kan wegnemen. Wat zou ik het voor haar fijn vinden als zij openlijk over haar onzekerheden en gevoelens kan praten.’

Het meisje komt mijn kantoor in en gaat zitten. ‘Hoe gaat het?’ vraag ik. ‘Goed hoor juf, en uhm……….’ Het meisje begint te draaien op haar stoel, ze kijkt weg. Ik vraag: ‘Uhm?’ Het meisje kijkt me aan en draait haar hoofd weer weg. Daarna zegt ze heel snel: ‘Ik vind meisjes leuker dan jongens.’ ‘Je bedoelt wanneer je verliefd bent?’ ‘Ja!’ roept het meisje uit. ‘Wat leuk! Gefeliciteerd!’ zeg ik. Deze reactie had ze duidelijk niet aan zien komen. ‘Ja dat is toch leuk zeg ik! Fijn dat je dat weet van jezelf.’ Het meisje knikt verlegen en moet dan lachen. ‘Wie weten dit allemaal al?’ vraag ik. ‘Ik heb het aan mijn juf vertelt. Zaterdag vertelde ik het als eerste aan mijn moeder…’ ‘En wat vond je moeder daarvan?’ vraag ik. ‘Mijn moeder vond het fijn dat ik het vertelde. Ze zei ook dat het niet uit maakt wat ik ben, omdat ik voor altijd haar dochter ben.’ Ik vind het fijn dat haar moeder zo heeft gereageerd. Het meisje heeft een bepaalde rust over zich heen nu. ‘Aan wie heb je het nog meer verteld?’ vraag ik. ‘Ik heb het ook verteld aan mijn stiefvader juf, hij zei dat het hem niet uitmaakt, als ik maar gelukkig ben.’ Ik ben echt blij voor het meisje. ‘Juf ik ben blij dat ik het nu kan zeggen, ik zat hiervoor een beetje gevangen in mezelf.’ ‘Voelde het of je een heel groot geheim had?’ vraag ik. ‘Ja, eigenlijk wel! Maar dat is nu gelukkig weg! Ik wil het ook aan de klas gaan vertellen.’ Ik vraag het meisje of ze hulp nodig heeft. Ze geeft aan dat ze dat erg fijn zou vinden.

‘Oké, ik denk dat het verstandig is, als je niet zomaar door de klas gaat roepen: ‘Joehoe ik ben lesbisch!’ We moeten dit even goed voorbereiden.’ ‘Inderdaad juf, ik weet eigenlijk niet zo goed hoe de klas hierover denkt, en of ze het normaal vinden.’ ‘Dat weet ik ook niet,’ zeg ik. ‘Maar daar kunnen we natuurlijk wel achter komen. Ik denk dat het goed is, als we hier eerst eens lessen over gaan geven in de klas. Zo kan jij ook zien hoe de klas hierop reageert. Reageren ze hier normaal en goed op, dan kan je het natuurlijk aan je klas vertellen. Is dit niet zo, dan moeten we een aantal gesprekken voeren met de klas over waarom er een oordeel is en respect hebben voor andere meningen en het feit dat niet iedereen hetzelfde is.’ Het meisje knikt instemmend. ‘Ik wil hier een spreekbeurt over houden op het moment dat het kan’ , zegt het meisje. ‘Dat is zeker een goed idee’, zeg ik. ‘Kan ik voor nu nog iets voor je doen of je ergens mee helpen?’ ‘Ik zou het fijn vinden als u dit wat wij hebben besproken aan de juf vertelt’, zegt het meisje. ‘Dat ga ik zeker voor je doen’, zeg ik. Ik geef het meisje een high five en ze rent naar haar klas.

Later in die week komt het meisje op school op me afgerend. ‘Juf ik was aan het googelen voor mijn spreekbeurt en ik kwam erachter dat het symbool voor gay een regenboog is! Zo cool!’ Ik moet lachen, ‘Ja dat klopt’, zeg ik. ‘Oké doei juf!’ En ze rent verder.

Ik ben blij dat ze dit na 8 maanden op school eindelijk heeft durven vertellen en dat ze steeds meer van zichzelf laat zien. Nu nog aan de klas vertellen….

‘It takes courage to grow up and become who you really are’