Zoals jullie misschien wel weten, ben ik bij ons op school schoolopleider. Alle pabo-stagiaires en zij- instromers vallen sinds kort onder mijn verantwoordelijkheid. Nu is het zo dat een van onze stagiaires ook al werkt bij ons op school op de instroomgroep. Hier zitten alle kinderen die net vier zijn geworden. Deze week deed ik bij mijn collega een lesobservatie.
Als ik aan kom lopen bij de klas, zijn de kinderen er nog niet. Ze hebben net les gehad van een van onze vakdocenten en zijn onderweg naar de klas. Ik besluit vast naar binnen te gaan en ga in de klas zitten. Ik laat de deur op een kier open staan. Opeens hoor ik ‘Juf kijk, hoe kan dat, de deur is open!’ Vervolgens loopt een van de kleuters naar binnen: ‘Oh juf! Daar zit iemand!’ gevolgd door: ‘Hé! Wie ben jij?!’ Ik moet hier om lachen. De rest van de klas volgt: ‘Hé! Hi! Hallo!’ Sommige kinderen zwaaien er ook bij. Het is heel leuk om te zien hoe ze mij allemaal begroeten. De kinderen gaan allemaal in de kring zitten en mijn collega wil haar les gaan beginnen. Nog voor ze het eerste woord kan zeggen hoor ik: ‘Hé waarom zit jij daar? Je hoort bij ons in de kring!’ De kinderen hebben het tegen mij en omdat ze dit zo zeggen, besluit ik mijn observatie vanuit de king te doen.
De les gaat over vormen en ruimtelijk inzicht. Op verschillende plaatsen in de klas is een foto gemaakt. Deze zien de kinderen op het Digibord. Als ze de plek van de foto in de klas hebben gevonden, hangt daar een gekleurde vorm. Deze mogen de kinderen pakken en in de kring neerleggen. Daarna krijgen alle kinderen een van de verschillende vormen. Ze mogen deze bij elkaar gaan sorteren. Een hele leuke actieve les, die niet te lang duurt en die prima aansluit bij de belevingswereld van de kinderen. Terwijl mijn collega les geeft en de bijbehorende liedjes zingt. Hoor ik een trilling in haar stem. Zou zij zenuwachtig zijn?
Na de kringactiviteit gaan de kinderen spelen en werken. Ze kiezen zelf waar ze mee willen spelen. Twee meisjes kiezen voor de poppenhoek die is omgetoverd tot een ware feestwinkel, met allemaal verkleed-kleding. De twee meisjes die daar zijn gaan spelen, komen al snel beide in een prinsessenjurk met hakken tevoorschijn. Mijn collega loopt naar ze toe: ‘Wauw! Bent u een prinses? En u ook?’ De twee kleine meisjes giechelen. ‘Waar is jullie prins? En worden jullie dan straks ook opgehaald door een koets?’ Mijn collega gaat mee in het spel van de kinderen en je ziet dat de twee kleine meisjes dit helemaal geweldig vinden en zich op en top prinses voelen.
Ik heb in deze les kinderen gezien die zich verwonderen en kinderen die zich heel veilig voelen. Alles mag en alles kan, en er is ruimte om in je fantasiespel op te gaan. Ik vind dat mijn collega, ondanks dat ze nog op de pabo zit, dit in hele korte tijd enorm goed heeft weten op te zetten in deze instroomgroep. Je ziet ook dat ze haar klas heel leuk vindt. Ze straalt rust en vrolijkheid uit. Ik schrijf op wat ik heb gezien. Ik loop even naar haar toe. ‘Ik heb de feedback voor je opgeschreven, lees het even rustig door. Als je het wilt nabespreken, loop dan straks even bij me binnen…’ ‘Wat vond je van de les?’ vraagt ze. ‘Ik vond het geweldig! Je hebt het gewoon goed gedaan!’ zeg ik. ‘Oh gelukkig! Ik was zo ontzettend zenuwachtig! Ik heb dat vaker als er iemand komt observeren. Ik voelde zelfs mijn stem helemaal trillen. Ik denk dat het komt, omdat ik het graag goed wil doen, omdat dit mijn eerste echte eigen klas is.’ Ik vind het knap dat ze dit zo durft te benoemen. ‘Dat is echt niet nodig hoor! Je doet het goed, ga zo door, die zenuwen zijn echt nergens voor nodig.’ Ik zie dat ze gerust gesteld is.
Deze mensen hebben we nodig in het onderwijs in deze tijd van het lerarentekort. Dit motiveert mij om haar in de komende periode, zo te begeleiden dat zij het plezier in het onderwijs behoudt!
‘Een diploma zegt wat je hebt gedaan, niet wat je allemaal kunt.’
👍