Op donderdag is het zover, mijn wekker gaat om 6.00 uur, om 7.15 uur stap ik op mijn fiets en om 7.35 uur loop ik de school binnen. Het is mijn eerste werkdag op school sinds tijden. En geen werkdag als Intern Begeleider, maar als juf van groep 3B. Ik heb nog even tijd om het digibord aan te zetten, en de laatste dingen klaar te leggen. Om 8.25 uur komen de eerste kinderen binnendruppelen. ´Oh yes! Juf Marjolein´, hoor ik een van de meisjes zeggen. Ze rent op me af. ´Ho stop, afstand!´, zeg ik. Het meisje kijkt me teleurgesteld aan. ´Als die Corona er niet was geweest, had ik u allang een knuffel gegeven´, ze lacht en loopt de klas in.
Nadat de klas koken en creatief heeft gevolgd van een vakdocent, komen de kinderen weer de klas in. Voor deze kinderen is het de tweede dag op school nadat ze 8 weken thuis zijn geweest. Ik moet een les veilig leren lezen geven. Sommige kinderen hebben thuis echt heel veel geoefend, anderen veel minder. Over het algemeen leest deze groep heel goed, dus ik besluit wat extra elementen toe te voegen. We beginnen met woordrijtjes voor, koor en doorlezen op een hiphopbeat. Vooral de jongens vinden dit erg leuk en gieren het uit van het lachen. Daarna bedenken we nog meer manieren hoe we dit kunnen doen. Zittend op de tafel, staand op de tafel, staand op de stoel, liggend op je buik op de vloer, groep 3 vindt het geweldig.
Na de les komt een jongetje uit groep 3 naar mij toe gelopen. ´Juf ik kan echt niet meer. Ik ben zo moe, dat komt omdat ik heel vroeg moest opstaan. Ik snap het niet, mama laat me niet meer uitslapen.´ Stiekem moet ik hier wel om lachen, hij heeft overduidelijk 8 weken lang genoten van uitslaap-momentjes.
De rest van de dag wordt er heerlijk gewerkt, de kinderen zijn zo te zien blij dat ze weer naar school mogen. Als het heel stil is in de klas, hoor ik opeens: ‘Oh!!!! Kijk juf! Een zilvervliesje’. ‘Dat is geen zilvervliesje, maar een zilvervisje’, antwoord ik. ‘Vang hem maar, en zet hem maar buiten neer.’ Een ding wat ik heb geleerd door de jaren heen; maak nooit beestjes dood in de klas waar kinderen bij zijn. Toen ik ooit juf van groep 5 was, vloog er een dikke zwarte vlieg in de klas (Ja, zo’n hele vieze harde zoemert), hij landde op de grond en ik kon het niet laten hem dood te stampen. Een jongetje uit mijn klas zag dit, hij barstte in tranen uit: ‘JUF JE BENT ECHT EEN DIERENBEUL’, kreeg ik te horen. Dat was dus een keer en nooit meer.
Op vrijdag draai ik weer groep 3, maar nu de andere helft van de klas. Met een diepe zucht komt een van de kinderen binnen lopen ‘Pfffff school is zooooooooo saai’. ‘Oh jee! Dat klinkt niet goed’, zeg ik. ‘Jawel hoor juf! Ik houd namelijk van saaie dingen.’ Ik moet hier heel hard om lachen.
Na twee dagen groep 3, ga ik uitgeteld het weekend in. Ik ben gesloopt. Dit was echt wennen na 8 weken thuiswerken, maar ik heb wel ontzettend veel lol gehad met de kinderen uit groep 3. Het was super fijn om al die lieve gezichtjes weer te zien. Hoe waren jullie back-to-school ervaringen? Ik kijk in ieder geval uit naar wat voor moois de volgende twee dagen groep 3 mij gaan brengen.
‘Always believe that something wonderful is about to happen’
