Het is weer donderdag en ik sta voor groep 3. De dag verloopt gelijk al wat anders dan verwacht. Mijn stagiaire had de lessen voorbereid en ik zou haar hierop feedback geven. Helaas meldde ze zich ziek. Ik draai daarom zelf de dag.
Vorige week waren de kinderen dromerig en moest ik heel hard mijn best doen alle lessen gedaan te krijgen. Vandaag zijn de kinderen echter lekker actief. De meeste kinderen zijn ruim op tijd binnen en als ze er alle 9 zijn, start ik de dag.
De dagen in groep 3 bestaan qua lessen vooral uit lezen en rekenen. De kinderen gaan als een speer in de leesles. ‘Juf, juf! Mogen we proberen deze woordjes nog sneller te lezen?!’ Maar het zijn niet alleen woorden. Ze lezen inmiddels al hele bladzijden. Ik lees alles altijd eerst voor, daarna lees ik in koor met de klas en dan mogen ze het zelf nog een keer doorlezen.
Ik lees hardop: ‘Ik vind Maud lief. Ik geef Maud een tulpje. Ik geef haar ook een ring. Maud krijgt van mij een tulpje en een… trouwring!’ De kinderen beginnen zachtjes te giechelen. Tot ik opeens een jongetje hoor zeggen: ‘Ja en dan gaan ze kussen en krijgen ze een dikke vette baby!’ Ik moet hier heel hard om lachen. Ik herhaal: ‘Dikke vette baby?’ Een van de meisjes uit de klas vult aan: ‘Ja juf, als mensen verliefd zijn, gaan ze eerst trouwen en daarna gaan ze kussen. En meestal komt er dan een dikke vette baby.’ ‘Oké…’ zeg ik, terwijl ik tranen in mijn ogen heb van het lachen. De klas meent het hartstikke serieus, maar ze hebben niet door hoe grappig ze zijn.
Tijdens de kleine pauze eet en drinkt groep 3 en kijken we samen het Jeugdjournaal. Hierin is een item te zien over George Floyd en de protesten tegen racisme. Groep 3 kijkt vol bewondering en stelt vragen. ‘Juf wat is racisme eigenlijk?’ Ik leg uit dat als je een andere huidskleur hebt dan iemand anders, sommige mensen zeggen dat je er dan niet bij hoort of zeggen dat ze beter zijn dan jij. De klas vult mij aan: ‘Dat is toch zielig!’ ‘Iedereen is toch hetzelfde?’ Ik geef aan dat het inderdaad heel erg is en dat het inderdaad zo is dat iedereen hetzelfde is. Groep 3 vind het goed dat er gedemonstreerd wordt en als juf ben ik heel blij dat deze kinderen aangeven dat iedereen hetzelfde is, wat voor huidskleur je ook hebt. Ik vertel de kinderen ook dat het nog niet zo heel lang zo is dat in Amerika, zwarte scholen waren en witte scholen en dat deze kinderen niet naar dezelfde school mochten. De kinderen in groep 3 vinden dit heel erg en ook heel raar. ‘Ik vind het goed dat wij hier wel allemaal naar dezelfde scholen mogen juf!’ Het is een interessant onderwerp om met deze klas over te praten.
De dag verloopt voor de rest gezellig. De kinderen uit groep 3 werken hard. Bij de laatste les van de dag, het schrijven, geven de kinderen uit groep 3 zelf feedback op elkaars werk. Ze mogen hun schrift wisselen met hun buurman of buurvrouw en mogen een hartje of een zonnetje zetten om de mooist geschreven woorden. De kinderen kunnen dit echt al heel goed en kijken kritisch naar het werk van de ander. Hetzelfde jongetje als in de ochtend zegt opeens: ‘Leuk die hartjes en zonnetjes, maar ik teken een hartjeszon!’ Wederom moet ik lachen. Ik heb veel lol gehad vandaag.
Omdat de kinderen uit groep 3 zo hard hebben gewerkt, mogen ze nog een half uurtje iets leuks doen. Ik laat de kinderen kiezen: ‘Willen jullie buiten spelen, een spelletje doen, of willen jullie een filmpje kijken?’ Door het harde werken zijn ze best wel moe en kiezen ze ervoor om een filmpje te kijken. Ik kijk een stukje van ‘Het regent gehaktballen’ met ze. Sommige kinderen vallen bijna in slaap, anderen zitten hard te schaterlachen als er iets grappigs gebeurt tijdens de film. Wat een leuk groepje kinderen is dit. Volgende week mogen ze weer allemaal naar school in hele klassen. Ik ben benieuwd hoe dit gaat verlopen.
‘Teaching is never boring. Some days you instill life lessons in the generation that will one day run this nation. Other days you have to remind them not to lick the walls.’
