Ik denk dat ik kan zeggen dat ik iemand ben die leeft vanuit een growth mindset. Dit wil niet zeggen dat ik altijd maar positief ben. Iedereen heeft wel eens baalmomenten, of momenten dat het even tegen zit.
Ik weet dat ik controle heb over mijn eigen ontwikkeling. Ik geloof niet in de gedachte dat mensen geboren worden met bepaalde capaciteiten en competenties. Ieder mens kan leren wat hij of zij wil leren. Je moet in een growth mindset risico’s durven nemen. Voor mij geeft dat het gevoel dat ik echt leef.
Al in mijn middelbare schoolcarrière kwam ik in aanraking met de fixed mindset. Een mindset die ik persoonlijk niet zo prettig vind. Op de basisschool werd namelijk wel gelooft in mijn persoonlijke groei. In groep acht had ik een CITO-score van 534. Dit komt overeen met de Theoretische Leerweg, oftewel MAVO. Na een gesprek met mij en mijn ouders, besloot mijn leerkracht in groep 8 mij het advies HAVO te geven. Waarom? Ik hoorde volgens hem en mijn ouders niet thuis op het VMBO. Ik had een goede werkhouding en een ongekend doorzettingsvermogen. De eerste drie jaar van de middelbare school deed ik zelfs Atheneum. In jaar drie kon ik niet meer zo goed meekomen. Ik viel uit op de bètavakken. Wat misschien wel het allerergste was, was mijn mentor van Atheneum 3 die zei: ‘Marjolein, je kan het gewoon niet en je doet je best niet.’ Die uitspraak kwam binnen als een bom. Ik leerde me te pletter en deed absoluut mijn best, maar ik ben gewoon niet handig met cijfers en formules. Ik heb me door zijn uitspraak ontzettend rot gevoeld, en heb die man ook nooit vergeven. Wel wakkerde dit een vlammetje in mij aan: PROVE THEM WRONG. Nadat deze zelfde man mijn moeder aan de telefoon wist te verkondigen dat het echt beter was Atheneum 3 nog een keer over te doen, was ik blij met mijn moeder die zei: ‘Nou nee hoor, zij gaat gewoon door naar HAVO 4, want dat wil ze zelf ook graag.’ En zogezegd zo gedaan, ik wilde toch geen universitaire opleiding doen. Uiteindelijk begon ik op mijn zestiende aan de Pabo, rondde ik op mijn twintigste mijn MASTER SEN binnen een jaar af in twee verschillende studierichtingen. En man wat was ik blij toen de reünie van mijn middelbare school daar was en dit zelf aan mijn mentor van destijds kon gaan vertellen. Met een ‘hmm oké’ werd ik door hem afgewimpeld, het feit dat hij het mij nog steeds niet gunde, maar dat het me wel gelukt was, gaf mij een ontzettend voldaan gevoel.
In het dagelijks leven kom ik een groot aantal mensen tegen met een fixed mindset. Deze mensen kun je herkennen doordat ze hun eigen percepties op jou projecteren. De gedachte die hierbij hoort is: ‘Ik kan het niet, of zou daar niet voor kiezen, dus waarom zou jij het wel kunnen?’ Hoe vaak ik wel niet te horen krijg: ‘Jij doet al zoveel, zou je niet eens op jezelf gaan letten?’ of ‘Slaap jij nog wel?’ Ik doe de dingen die ik doe, omdat ik het leuk vind om te doen. Ik doe het om mezelf uit te dagen, nieuwe dingen te leren. Ik hou ervan om in die diepe leerkuil te springen en alles over me heen te laten komen, mijn eigen weg te vinden om er weer uit te klimmen. Het geeft me energie en een gevoel van overwinning als het me wederom gelukt is een lastige klus te klaren. Dat ik veel verschillende dingen doe, betekent niet dat ik niet slaap. Het betekent dat ik goed kan plannen, het betekent dat ik lerend ben en het betekent dat ik daar energie en voldoening uit haal.
Ik verveel me als ik niet uitgedaagd word. Zonder uitdaging kom ik terecht in een sleur die me uiteindelijk alleen maar moe maakt. Ik zoek daarom constant naar nieuwe uitdagingen en nieuwe energie.
‘I have a growth mindset. I am in charge of how smart I am, because I can grow my brain like a muscle by learning hard things. I can achieve anything with effort and right strategies. And when I fail or make a mistake, it’s a great thing, because I can learn from them and I get better.’
