Gedurende mijn hele leven heb ik veel te maken gehad met verwachtingen van anderen. En ik denk dat iedereen dat heeft. Op school wordt van je verwacht dat je je huiswerk maakt, op je werk wordt verwacht dat jij je werk doet. Soms kan je die verwachtingen volgen, omdat ze voldoen aan je eigen wederzijdse verwachtingen. Soms doen die verwachtingen pijn, omdat ze niet bij jouw visie passen. Zeg jij op het moment dat er negatieve gevoelens ontstaan door verwachtingen nee? Of blijf je voldoen aan de verwachting van een ander?
Als jong meisje kon ik geen nee zeggen tegen de verwachtingen van anderen. Toen ik in groep acht zat, was ik een meisje wat een beetje mollig was. Ik was niet dik, niet dun, en dat was niet erg, want niemand vond daar wat van. In de brugklas van de middelbare school was dit helaas echt anders. Ik ging naar een grote middelbare school waar rond de 2000 leerlingen naartoe gingen. Ik fietste hier elke dag naartoe, 16km heen en 16km terug. Simpelweg omdat er niks dichterbij was. Vanuit de omgeving waar ik woonde, fietsten er veel kinderen elke dag dezelfde route. Zowel op school als op de fiets, werd ik uitgemaakt voor varkentje en dikzak. Na een jaar trok ik het niet meer. Ik moest voldoen aan de verwachting dat iedereen maar dun moest zijn. Op school at ik vaak maar één boterham. Als ik ‘s avonds thuiskwam, stierf ik van de honger en at ik dus braaf mijn avondeten, om vervolgens mijn streetdance training en korfbaltraining te doen. Ik viel veel af, zoveel zelfs, dat het eigenlijk niet meer gezond was. Voor wat ik me nog kan herinneren, is dat mijn moeder hier toen een keer opmerking over heeft gemaakt, en dat ik toen weer redelijk normaal ben gaan eten en weer redelijk aankwam. Ik moest nee zeggen tegen mezelf, nee zeggen tegen obsessief op de weegschaal gaan staan, nee zeggen tegen te weinig eten.
Nee zeggen is daarom best goed. Nee zeggen tegen werk wat te veel wordt, nee zeggen tegen mensen die over jouw grens heen gaan en andere verwachtingen van je hebben. Ik doe het vaak genoeg.
Toch zitten de verwachtingen van anderen al in hele kleine dingen. Bijvoorbeeld in de volgende uitspraak: ‘Heb je dat gisteren niet gezien in het nieuws?’ Veel mensen gaan ervan uit dat je het nieuws kijkt. Dit is voor mij alleen een ding waar ik toen president Trump aan de macht kwam in Amerika, nee tegen heb gezegd. ‘Maar zo blijf je toch niet meer op de hoogte van de actualiteit en wat er speelt in de wereld?!’ De vraag is ook of dat echt belangrijk is. Ik ben erachter gekomen dat ik heel gevoelig ben, als het gaat om negativiteit. Uitspraken en gevoelens van anderen komen heel hard bij mij binnen. Zelfs zo erg, dat ik dit gevoel over kan nemen. En het nieuws zit vol met ellende en negativiteit. Voor mij dus een reden om die negativiteit te bannen uit mijn leven en hier nee tegen te zeggen. Sinds november 2016 volg ik dus het nieuws niet meer. Voor mij is dit een verademing. Ik voel me er rustiger door en om heel eerlijk te zijn heb ik niet het idee dat ik iets mis. Echte belangrijke ontwikkelingen vinden hun weg naar mij, bijvoorbeeld via social media. Dit is voor mij genoeg.
Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben met mezelf. Ik heb nee gezegd tegen het zo min mogelijk eten als jong meisje, ik heb nee gezegd tegen het wereldnieuws, tegenwoordig heb ik ook nee gezegd tegen het eten van vlees, en ik zeg volmonding nee als mensen iets van me verwachten wat niet in mijn visie past. Ik kom voor mezelf op en dat voelt goed!
‘If you want more time, freedom and energy, start saying no.’
