Al sinds na de kerstvakantie is de school bijna leeg. Alle kinderen zitten thuis en volgen thuisonderwijs. Alleen de kinderen van de noodopvang zijn dagelijks op school. En dat zijn er veel meer dan tijdens de eerste lockdown.
En hier ben ik als waarnemend directeur erg blij mee. Zowel de ouders, de leerlingen als de leerkrachten hebben tijdens de eerste lockdown erg veel geleerd. Bij ons op school hebben we te maken met armoede, er is sprake van gezinnen die het thuis absoluut niet gemakkelijk hebben, veel eenoudergezinnen en ook huiselijk geweld speelt een grote rol bij ons op school. Waar er de vorige lockdown elke dag ongeveer vijf leerlingen op school waren, zijn dat er nu vijfenveertig. Ouders hebben namelijk geleerd hun grenzen aan te geven en om hulp te vragen als het thuis allemaal niet meer lukt. Iets wat we vanuit de visie van de school mee proberen te geven ‘Je mag zijn wie je bent’ en daar hangt geen oordeel aan en het is helemaal niet erg.
Op school zie ik de kinderen die naar de noodopvang komen elke dag met een grote glimlach op hun gezicht binnenkomen, het mag dan soms thuis wel niet gemakkelijk zijn, maar wat is het fijn als de school dan een handje helpt. En op school is het nu bij ons letterlijk elke dag een feest. Er is plezier, kinderen worden digitaal vaardig, en in de middag wordt er met de kinderen gekookt, er worden drama lessen gegeven en er is ruimte voor muziek en creativiteit. En vooral dat plezier doet me erg goed, dit is namelijk een van de kernwaarden bij ons op school.
Dan hebben we nog de leerkrachten. Wij wisten het voor elkaar te krijgen (bijna) alle leerlingen online te krijgen. Hier en daar met hulp van oudere broers en zussen in het gezin, maar vooral ook dankzij de ouders. Het contact met de ouders is meer dan goed. Dus ook in de ouderbetrokkenheid zijn slagen gemaakt.
De leerkrachten bij ons op school komen regelmatig naar school toe, ze bieden elkaar onderling hulp, maken samen online lessen en ook zij worden digitaal vaardiger.
Ja, deze lockdown het is vreselijk, want het liefst zie ik elke dag alle leerlingen op school. Maar ik zou mezelf niet zijn als ik niet overal het positieve in zou zien. Er is plezier, er is samenwerking, er is kwetsbaarheid en behulpzaamheid. Dit zijn mooie dingen, ze bieden hoop en perspectief. Dit zorgt er bij mij voor dat ik zeker weet dat het ooit allemaal weer goed komt!
‘Where flowers bloom, so does hope.’
