Zelfvertrouwen

‘Kijk eens wat een van mijn leerlingen getekend heeft’, zegt een van mijn collega’s. Ik zie een vrolijk gekleurde tekening in een hele unieke tekenstijl. De tekening stelt de klas voor. ‘Wauw, wat leuk! Als je leerlingen terug zijn van gym, kom ik even terug om kennis met haar te maken.’

En zo gezegd zo gedaan. Eenmaal in de klas werd het meisje door mijn collega even bij me geroepen. ‘Loop anders even met me mee’, zeg ik, ‘dan kunnen we even rustig kletsen.’

‘Wat heb je een toffe tekening gemaakt zeg!’ Het meisje kijkt me trots aan. ‘Ja ik heb geprobeerd iedereen in de klas zo te tekenen, zoals ze zijn. Kijk (het meisje wijst), zij zegt altijd I want to be a ninja! Dus dat heb ik ook maar in mijn tekening verwerkt. Ook heb ik gekeken naar de kleuren die iedereen graag aan heeft. En kijk (ze wijst weer) hier is de meester.’ Ze kijkt me lachend aan. ‘Ik vind je tekening echt geweldig’, zeg ik. ‘Ik vind het vooral heel leuk om te zien hoe jij echt je eigen stijl hebt.’ ‘Ja juf, ik had eerst altijd een beetje moeite met de ogen, eerst deed ik ze zo (ze tekent met haar vinger op de tafel) en daarna werd het zoals je hier op de tekening ziet.’ Ik moet lachen. ‘Jij had dus hetzelfde probleem als ik met ogen’, zeg ik. Ze kijkt me aan en vraagt ‘Hoezo juf?’. ‘Kijk maar eens’ en ik wijs ondertussen naar een zelf gemaakte poster in mijn kantoor. ‘Oh ja, ik zie het! De ogen van jouw poppetjes zitten ook dicht!’ Het meisje lacht.

‘Wil je later als je groot bent ook echt iets gaan doen met tekenen?’ vraag ik. ‘Ja! Ik wil striptekenaar worden! Ik ben alleen nog aan het bedenken hoe ik daar dan later mijn geld echt mee ga verdienen. Ik moet wel echt goed zijn als dat wil lukken’, zegt ze. ‘Als je denkt dat je het kan, gaat het zeker weten lukken. Het enige wat je zelf moet doen, is zorgen dat mensen je werk zien.’ ‘Hoe heb jij dat dan gedaan juf?’ ‘Ik ben begonnen door Instagram en omdat mensen mijn tekeningen leuk vonden, gingen ze mij volgen.’ ‘Ah dat is eigenlijk best slim’, zegt ze.

‘Juf, vind je het leuk om een keer iets samen met mij te maken?’ ‘Dat vind ik zeker leuk’, zeg ik. ‘Bedenk jij dan hoe het eruit moet zien?’ ‘Yes! Komt goed.’ ‘Laat het maar weten wanneer jij aan de slag wil, dan zorg ik dat ik wat tijd voor je maak. Zal ik dan nu weer met je meelopen naar de klas?’ ‘Is goed!’ We kletsen nog even onderweg naar de klas. ‘Doei juf! Tot snel’ en ze loopt haar klas in.

Na schooltijd stuur ik haar moeder een berichtje, om te vertellen dat ik een leuk gesprek met haar dochter heb gehad. Kort daarna kreeg ik een berichtje terug. ‘Vanmiddag kwam mijn dochter extra vrolijk thuis en ze vertelde me dat jullie samen iets creatiefs gaan maken. Haar zelfvertrouwen is iets wat al sinds de start op de basisschool een dingetje is. Nu ze bij deze juf in de klas zit, heeft haar zelfvertrouwen een boost gekregen en nu ben jij er ook nog voor haar als kers op de taart!’ Met tranen in mijn ogen lees ik het berichtje! Hoe leuk is dat! Wordt vervolgd.