Dag 1: Parijs

De avond voor vertrek was ik zenuwachtig om te gaan. Het is niet niks, zomaar in je eentje op reis. Mijn man werkt de hele vakantie na een jaar lang geen werk te hebben gehad door COVID. Als ZZP’er zijn er teveel risico’s om nu opeens op vakantie te gaan. Dus, ik stapte afgelopen vrijdag alleen in de Thalys naar Parijs. De reis duurt tweeënhalf uur met de trein vanaf Rotterdam. Dit is vrij kort. Naar mijn ouders in Groningen ben ik langer onderweg.

Aangekomen in Parijs is het drieëndertig graden. De controles in Parijs zijn streng. Op het station word je gelijk gecontroleerd op je ‘Pass Sanitaire’, anders kom je simpelweg de stad niet in. Gelukkig was ik vaker in Parijs geweest en voelt het toch enigszins bekend en vertrouwd. Op Gare du Nord, koop ik een metro ticket voor 5 dagen, zodat ik daar niet meer aan hoef te denken. Wat ik even vergeten was, bij de metro poortjes: eerst je koffer, dan jij.(Tip 1) Ik deed het andersom. Geen aanrader. Na ruim een minuut sjorren aan mijn koffer kwam hij eindelijk los. Al snel kom ik erachter dat ik gewoon teveel bagage mee heb genomen (I mean, beter tien outfits teveel dan een te weinig) Het is vet irritant om met een koffer alle trappen op de metrostations op en af te gaan.

Na veertig minuten sta ik in een super schattig klein hotelletje middenin Parijs. Wat gelijk opvalt is de lift naar mijn kamer. Deze is voor twee personen, maar ik pas er met mijn koffer net in. Ook mijn kamer is ‘petit’ maar wel heel fijn en ik heb alles wat ik nodig heb. Na mijn koffer te hebben gedropt in het hotel, ga ik gelijk de dingen doen, die ik graag wilde doen.

Vlakbij mijn hotel, zit een mooie botanische tuin. Als ik hier aankom, zijn de dagtickets helaas al vergeven. Tip twee: reserveer alles wat je wil doen van te voren. Iets wat ik overigens niet begrijp, want een ding wat opvalt is dat het super rustig is in Parijs. Uitgestorven metrostations, lege straten en lege restaurantjes.

Ik besluit verder te wandelen naar ‘Rue Cremieux’ een echte Instagram influencer hotspot. Wederom is er niemand en ik zie een prachtige straat met gekleurde huizen en vele plantjes. Prachtig! Ik zet de zelfontspanner van mijn camera aan en ga leuke foto’s maken.

Ik besluit de metro te pakken naar Atelier des Lumières. Ik had dit gezien in de serie Emily in Paris, maar kon niet vinden waar dit precies was. Uiteindelijk vond ik het per ongeluk op Google Maps en het is zeker de moeite waard om het te bezoeken. Het is een grote hal, waarin lichtprojecties gedaan worden van het werk van Salvador Dali en Gaudí, ondersteund met muziek. Het is prachtig om te zien. Je kunt hier rustig gaan zitten op een van de bankjes of gewoon op de grond. De voorstelling duurt in totaal ongeveer anderhalf uur. Het is echt een aanrader.

Inmiddels is het al rond half acht in de avond. Nog nooit eerder ging ik met mezelf uit eten, tot nu. Ik vond een leuk klein eettentje. Na het eten besluit ik wederom een stuk te lopen, en het blijft me verbazen hoe rustig de stad is…