Toen ik net van de Pabo kwam en dan op een dag opeens ziek was, voelde je je schuldig, ‘het is zo zielig voor de kinderen’, ‘een invaller, nee dat is echt niet goed voor ze’, soms besloot je dan met lood in je schoenen, en hoge koorts maar gewoon te gaan werken.
Uit de cijfers van DUO blijkt dat het ziekteverzuim onder leerkrachten van 2015 op 2016 is gedaald maar dat het verzuimcijfer van 6,2% hoog is, is een feit.
Ik denk dat het komt door de hoge werkdruk van de leraren. We doen veel administratief werk, werk is vaak niet af, waardoor onderwijzend personeel met stress naar huis gaat. Stress is slecht voor je, door het hoge cortisol gehalte in je bloed, wordt je immuunsysteem onderdrukt en dat kan leiden tot klachten en ziekten allerlei andere symptomen en kwaaltjes.
Ik weet dat ik de afgelopen tijd met een klas van 28 kinderen, uitstroomdossiers, mijn taak als IB’er en Aandachtsfunctionaris keihard heb gewerkt. Om mijn stress te verminderen ging ik tekenen en bloggen, wat mij erg goed helpt om mijn hoofd leeg te maken. Maar de buikgriep die al een tijdje rondging bij ons op school, heeft me sinds gisteren echt te pakken. Tegenwoordig twijfel ik niet meer of ik mezelf ziek moet melden. Ziek is ziek, het overkomt iedereen. Volgens mijn vrienden en vriend te wijten aan mijn harde werk van de afgelopen tijd en het niet goed uitzieken. ‘Ik zei toch tegen je dat je moest uitkijken!’
Door de jaren heen heb ik ervan geleerd, want uiteindelijk heb je alleen jezelf ermee. Jij blijft uiteindelijk langer ziek, of doorkwakkelen en je wordt niet beter. Dus nu is het moment daar, ziek=ziek. Sorry klas! Volgende week ben ik er weer!
