Dag 2: Centre Pompidou & Eiffeltoren

Toen ik aankwam bij het hotel op dag één, viel het me op dat er een dakloze vrouw in de straat voor het hotel zat. Een mooie dame met een prachtige lach en heldere ogen. Toen ik aankwam zei ze vriendelijk ‘Bonjour madame’ en ik groette haar vriendelijk terug. Vandaag zit ze er weer, het is dat mijn Frans niet zo heel goed is, want ze probeert een praatje met me te maken. Je ziet aan haar dat ze eenzaam is en aanspraak zoekt. Ik heb het met haar te doen.

Ik ga onderweg naar Centre Pompidou en wil ook graag de Strawinsky fontein zien. De fontein is helaas teleurstellend. Want er zit geen water in en er worden werkzaamheden verricht.

Ik besluit daarom gelijk door te gaan naar Centre Pompidou. Dit is een cultureel centrum, waar op de vijfde etage een museum is en op de zesde etage losse exposities van verschillende kunstenaars. De expositie die ik bezoek gaat over abstracte kunst gemaakt door vrouwen. Op zich een mooie tentoonstelling, maar helaas niet zo mooi als het museum met werk van Kandinsky, Picasso, Matisse, Salvador Dali enz. Het is prachtig en ook de wijze waarop het per kunststroming is ingedeeld. Ik heb hier bijna 3 uur rondgelopen om alles te kunnen zien. Tot slot besloot ik op het dakterras van het museum bij de fontein nog even in de zon te genieten van het prachtige uitzicht over Parijs. Echt een aanrader om hier naar toe te gaan. En als je gaat, plan hier dan ruim de tijd voor in en boek je ticket van tevoren. Zo hoef je niet in de rij te staan.

In de buurt van Centre Pompidou zijn veel vintage kledingwinkeltjes te vinden. Erg leuk, als je hiervan houdt. Je hebt hier bijvoorbeeld de Kilo Store (meerdere), maar ook Free’P Star (Hier zijn ook meerdere vestigingen van). Ik scoor hier een leuk vintage bloesje. De prijzen hier zijn in vergelijking met Nederland (als het gaat om vintage) veel goedkoper. Mijn bloesje kost €5,60.

Ik besluit de metro te pakken naar de Champs-Élysées, want ook hier wil ik even shoppen. Hier zijn veel grote winkel ketens van dure merken en andere grote ketens, hiervoor hoef ik hier niet persé te zijn, maar wat ze hier bijvoorbeeld wel hebben is Sephora (make-up Heaven). Ik bezoek deze winkel altijd als ik in het buitenland ben. Ik kan me nog herinneren dat deze keten ooit ook in Nederland zat, maar helaas zijn alle winkels verdwenen.

Vanaf de Champs- Élysées wandel ik naar de Eiffeltoren (goed te doen) en het leuke is dat je vanaf de Seine een prachtig uitzicht hebt op de Eiffeltoren. Daarnaast is het heel fijn om langs de Seine te wandelen. Zeker als het mooi weer is (en dat was het). Sinds mijn aankomst hier is het 30+ graden.

In de buurt van de Eiffeltoren ga ik wat eten. Wat mij opvalt is dat het hier heel normaal is om alleen op het terras van een café neer te ploffen en met jezelf een wijntje te gaan drinken. Veel mensen doen het en het voelt dus ook absoluut niet raar om te doen.

Het is inmiddels bijna acht uur ‘s avonds. Mijn zusje gaf mij namelijk de tip om in de avond naar de Eiffeltoren te gaan als het schemerig wordt. Rond 20.30 uur sta ik in de rij voor een kaartje (tip, boek dit ook van te voren, want ik stond ruim drie kwartier in een zeer lange rij). Om 21.15 uur ben ik boven en dit is de perfecte timing want de zon gaat net onder en Parijs kleurt langzaam oranje. Na een half uurtje gaan ook de lampen van de Eiffeltoren aan en ook de lichtjes in de stad gaan aan. Het is super mooi om rond dit tijdstip foto’s te gaan maken en te genieten van de zonsondergang.

Omdat het inmiddels al na tien uur in de avond is, ga ik terug naar mijn hotel, met de metro. Tot mijn verbazing kom ik erachter dat het metrostation waar ik sta, helaas gesloten is. Er rijdt wel een bus. In een lugubere straat sta ik dan als enige toerist tussen allemaal locals op de bus te wachten. Ik heb geen idee waar deze bus me gaat brengen, want dit staat nergens aangegeven. Uiteindelijk strand ik op een wat groter metrostation, waar ik in andere richtingen een metro kan pakken. Als ik mijn kaartje scan bij de poorten, doet mijn metrokaartje het niet meer. Er staat duidelijk op dat deze geldig is tot dinsdag, maar de poort gaat met geen mogelijkheid open. Ik vloek in mezelf, want ik sta hier op dit moment alleen en er zit niemand bij de servicedesk. Dan komt er een oudere Franse man aangelopen. Hij ziet wat er gebeurt en houdt na zijn kaartje gescand te hebben de poort voor me open. Illegaal (zo voelt het) loop ik het metrostation op om met een onwijze omweg terug te gaan naar mijn hotel.

Uiteindelijk loop ik om half twaalf, na nog een fles wijn en een fles water gekocht te hebben bij de avondwinkel om de hoek, mijn hotel binnen. ‘Lekker even een wijntje drinken’, hoor ik mezelf denken. Tot ik erachter kom dat ik geen kurkentrekker heb en dus niks kan met deze fles…