De dakloze lieve dame van de eerste twee dagen in Parijs blijft in mijn hoofd hangen. Voor ik mijn hotel uit loop zoek ik wat kleingeld bij elkaar. Als ik haar zie zitten geef ik het geld. Haar glimlach is priceless. ‘Merci beaucoup madame’ en ze geeft me handkusjes tot ze me niet meer ziet.
Ik stap in de metro naar het Picasso museum. Hierover zijn online wisselende reviews te lezen, dus ik ben benieuwd hoe ik het ga vinden. Het museum is in een woord prachtig en het proces in het werk van Picasso wordt heel mooi weergegeven. Ook wordt zijn werk vergeleken met dat van Auguste Rodin. Twee totaal verschillende kunstenaars, maar hun werkwijze is in vele manieren vergelijkbaar. Het werk van Picasso wat je hier kan zien is kleurrijk, abstract en de verhalen achter de kunst zijn in foto’s en tekst uitgelegd. Ik ben hier ruim anderhalf uur binnen geweest en ik heb het idee dat ik er redelijk vlot doorheen ben gelopen.
Na het Picasso museum te hebben bezocht, besluit ik een bezoek te brengen aan ‘Le marche des enfants rouges’ een lokale markt. Helaas ben ik net te laat en is de markt al gesloten (ga dus op tijd en voor 12 uur ‘s middags) de eettentjes zijn nog wel open. Ik vind een ontzettend leuk cafeetje om te lunchen ‘Chez Jeanphi’. Een echte aanrader. Ik eet volledig vegetarisch en er staat hier genoeg op de kaart om uit te kiezen. Ik neem de pita met zoete aardappel en deze is echt heerlijk 😍.
Daarna besluit ik naar Montmartre te gaan. Ik ga hier vooral naartoe om dat ik een mega Amélie-fan ben. Het is absoluut mijn lievelingsfilm en het is mijn droom om ooit iets te drinken bij café ‘des deux Moulins’. Het café waar een groot deel van de film is opgenomen.
Als ik uit de metro stap loop ik eerst richting de Sacre Coeur. In het straatje daar naartoe zit mijn favoriete koekjes winkel ‘La cure Gourmande’. Als kind kwam ik hier met mijn ouders graag. De winkels zitten vooral in het zuiden van Frankrijk, waar wij vaak op vakantie gingen en ze hebben een filiaal in Parijs.
Daarna loop ik door naar de Sacre Coeur. Het is echt bloedheet buiten. En de trappen in combinatie met zon, zijn echt killing. Ik geniet even van het uitzicht, maar besluit toch snel verder te lopen in de schaduw. Dit is een stuk beter te doen. Ook in Montmartre is een deel van de serie Emily in Paris opgenomen en ik besluit naar de ‘Place de Dalida’ te lopen. Het is echt prachtig. Smalle straatjes, veel groen, bloemetjes, je kan hier gemakkelijk verdwalen in de straatjes, kijkend naar al het moois.
Dan loop ik de heuvel af, richting Café ‘Des deux Moulins’. De echt jonge generatie kent de film Amélie niet meer, dus het is verrassend rustig in dit café. Ik bestel een wijntje (dream coming true). Het is echt een leuk café, vriendelijke bediening, lekkere wijn. Het is wel een beetje prijzig. Ik betaal €8,50 voor mijn glas Chardonnay. Ik zit hier ongeveer anderhalf uur en ga daarna nog even naar het toilet. Hier is een echt Amélie- altaartje. Voor een vriendin moet ik wc-papier meenemen als souvenir. Het is ook haar lievelingsfilm en ook haar droom hier ooit nog eens naartoe te gaan. Het is eigenlijk hilarisch dat ik speciaal voor het toiletpapier hier naar het toilet ga, maar ik doe het toch 😂
Om de hoek bij Cafe des deux Moulins, zit de Moulin Rouge. Van tevoren had ik opgezocht of ik hier naar een dinnershow zou kunnen. Helaas is de Moulin Rouge tijdelijk gesloten tot 10 september. Dit blijft dus nog op mijn wishlist staan.
Na dit hele avontuur ga ik terug naar mijn hotel. Ik ben kapot van al het lopen in de hitte en besluit in de buurt van mijn hotel nog even wat te eten en met een wijntje te genieten van de zonsondergang.
