Het Museum

Vandaag ging ik met mijn klas naar het museum. Een les over patronen. Eerder die week kwam mijn klas er al achter dat patronen overal zijn. In hun eigen kleding, in gebouwen, op muren, in boeken. Eenmaal in het museum aangekomen, startte de les. Een leuke docente begeleidde ons. Eerst liepen we een stukje door het museum, de kinderen in mijn klas zien werkelijk waar alles, als juf dwarrelde ik erachter aan om te checken of ze allemaal de docent bleven volgen. We startten in een zaal met allemaal juwelen, voorwerpen en mode uit Parijs. De kinderen waren meteen geïnspireerd. ‘Wauw juf, het patroon op deze vaas lijkt op de mond van een inktvis’. ‘Nee! Dit patroon lijkt op het zwarte gat in de ruimte!’. Weer een ander is geïnspireerd door hele andere dingen: ‘Mevrouw, hoe wordt dit museum eigenlijk beveiligd?’ De docente legt het uit: ‘Als je goed kijkt hangen er in de hoeken van deze zaal camera’s, ook zitten er sensoren in de vitrines, als je er te hard op leunt, gaat er een signaal af in de meldkamer’ ‘Maar mevrouw, en ‘s nachts dan? Zijn er dan lasers?’ De docente lacht en antwoord: ‘Nee, jij kijkt teveel films, wel zitten alle tussendeuren waar we net doorheen liepen ‘s nachts op slot’. ‘Mevrouw… zijn hier wel eens inbrekers geweest die met zo’n mes een rondje uit het glas hebben gesneden en iets hebben gestolen?’ De docente zegt: ‘Zoals ik net ook al zei, jullie kijken veel te veel films!’ Ondertussen zie ik dat ze behoorlijk moet lachen om de vragen vanuit mijn klas. De docente legt in de volgende zaal een opdracht uit voor een muur met een gigantisch zwart – wit patroon erop. ‘In deze hokjes kan je je eigen patroon ontwerpen, op de lege lijntjes daaronder maak je een beschrijving hoe je wil dat de kunstenaar jouw ontwerp op de muur aanbrengt. Doet hij dit bijvoorbeeld met inkt of met verf? Gaat hij het patroon schilderen? Of misschien gaat hij het wel op de muur spuiten.’ Ik zie een aantal jongens uit mijn groep hard lachen en zachtjes in elkaars oor fluisteren ‘spuiten’. Ik kijk de heren aan, ‘Jongens, we zijn in het museum, het is geen les seksuele voorlichting’ Ze kunnen mijn opmerking waarderen en tekenen met een grijns op hun gezicht rustig verder. Na het maken van nog een aantal patroonopdrachten is het tijd om naar school te gaan. Het enige wat ik kan denken is; wat heb ik toch een heerlijke groep, ze zijn zo nieuwsgierig en willen alles weten en hebben humor. Met een moe maar voldaan gevoel, vertrekken we in de bus terug naar school.