‘Onderstaande tekst is de speech die ik gaf
op de afscheidsavond van groep 8.’
Daar staan we dan, op de afscheidsavond van groep 8. Het was me het jaartje wel, maar ik heb er ieder moment van genoten. Elke keer als ik op een avond zoals deze sta, voelt het een beetje gek. Gek om na al die jaren afscheid van jullie te moeten nemen.
Laten we beginnen bij het begin. Vorig jaar zaten acht leerlingen uit deze klas al bij mij in de klas in groep 7, deze leerlingen zaten ook al bij mij in de klas in groep 5, en nu dan nog een keer in groep 8. Ik weet dat een van jullie vorig schooljaar tegen me zei ‘Juf, kunnen we volgend jaar niet nog een jaartje bij u blijven?’ De rest van het groepje bevestigde dat. En wat zij op dat moment nog niet wisten, maar ik wel; is dat ik inderdaad weer groep 8 zou gaan doen.
Na de zomervakantie werd het alleen wel een nieuwe klas. Er kwamen nog twintig leerlingen bij, waarvan een aantal ook al eerder bij mij in groep 5 had gezeten. Veel van jullie kende ik dus al, en dat vond ik voor mezelf heel prettig.
Dit schooljaar heeft de klas het best zwaar gehad. Er werd veel van ze verwacht. Allemaal toetsen en een eindadvies en dan ook nog de cito-eindtoets. Veel van jullie waren al onzeker, maar door alle toets momenten en belangrijke gesprekken, vonden vele van jullie het erg lastig om mee om te gaan. Het zorgde voor stress. Ik heb daarom ook heel veel, maar dan ook echt heel veel gesprekken met jullie hierover gevoerd. Veel van deze gesprekken gingen over het durven fouten te maken. Als je namelijk geen fouten durft te maken, spring je in de leerkuil, en gebeurt er eigenlijk niks om daar weer uit te komen. Ik heb het met jullie gehad over vragen stellen, maar ook over: heb je iets geleerd als je iets al snapt? Of ben je dan over de leerkuil heen gesprongen? Uiteindelijk begonnen jullie het proces leren te snappen, en dat heeft uiteindelijk gewerkt, want bij vele van jullie ging uiteindelijk het eindadvies omhoog en werd het daarna ook nog eens aangepast. Dit maakt mij een super trotse juf, want dat zegt wel iets over jullie. Jullie hebben alles gegeven om daar te komen waar je wilde zijn.
Daarnaast hebben we nog een stukje talent. Ook daarin zijn jullie gegroeid. Ik heb helden gezien in de keuken. Danseressen, maar ook kinderen die geweldig konden rappen. Dan heb ik het nog niet gehad over de mediatoren in onze klas, want ook zij zijn getalenteerd. Daarnaast zijn er ook een paar geweldige tekenaars in deze klas. En ook bij drama konden een aantal kinderen helemaal hun ei kwijt. Ook in de laatste paar weken hebben een aantal kinderen wat extra vaklessen gevolgd, omdat zij andere klassen mochten ondersteunen en helpen. Daar hebben ook nog een aantal leerlingen voor techniek een gigantische knikkerbaan in elkaar gezet. En ik denk dat jullie al weten wat ik ga zeggen als het over talent gaat. Nog zo’n gesprek wat ik meerdere malen met jullie heb gevoerd: Volg je dromen, doe wat je leuk vindt, dan komt het allemaal goed. Het was de droom van vele kinderen uit deze klas om een heel hoog eindadvies te behalen. Maar is dat waar het allemaal om draait? Ik denk het niet. Jullie hebben dit schooljaar aan mij laten zien dat jullie weten dat dat echt niet het belangrijkst is. Want waar ik het met een aantal kinderen ook over heb gehad: Als jij doet wat je leuk vindt, kan je daar je beroep van maken. Vele topondernemers in onze huidige maatschappij, hebben geen opleiding gevolgd voor datgene wat ze doen. Zij doen puur en alleen wat ze leuk vinden, en hebben daar hun werk van gemaakt. Want als je doet wat je leuk vindt, hoef je immers nooit te werken.
Dan nog een snelle samenvatting van dit schooljaar. We bezochten de talentmiddag van een middelbare school, waar ik iedereen enorm heb zien genieten. Ook kwam er een dansvoorstelling naar school en bezochten we het gemeente museum. Het museum was onwijs leuk, maar weten jullie ook nog dat de bus waarin we zaten zo stonk? Ik ben het nog niet vergeten. We vierden samen kerst en ik heb al jullie snap-en Instagram stories gephotobombed en erbij gezet: ‘De beste juf van de wereld’.
Toen het meivakantie was, namen we afscheid van de meester van groep 8. Dit kwam wel een beetje als een donderslag bij heldere hemel, want wat is het balen als zo’n leuke lieve meester, die ook heel goed met groep 8 kon praten, zomaar de school verlaat. Een nieuwe baan, en dat is hem gegund, maar groep 8 heeft het daar echt wel een beetje moeilijk mee gehad.
Verder hadden we natuurlijk een top kamp. We hebben gezwommen, gewinkeld, gevoetbald, spellen gespeeld in het bos, elkaar geprankt, gebarbecued, gespookt en zijn met z’n allen naar een pretpark gegaan. Echt groep 8, ik heb naast de momentjes dat jullie me soms echt wel hoofdpijn bezorgden, echt wel elke dag iets leuks en positiefs van jullie gezien en elke dag van jullie genoten.
Nu is het moment daar om afscheid van elkaar te nemen. Na 8 jaar hier op school, en sommige kinderen ook nog 2 jaar op de peuterspeelzaal, gaan jullie ons verlaten. Ik hoop dat ik en de andere juffen en meesters hier op school jullie hebben meegegeven dat jij ertoe doet. Jij mag zijn wie je bent. Ik hoop dat jullie met alle mooie dingen die jullie doen, en de mooie persoonlijkheden die jullie hebben, later het verschil in deze grote boze wereld gaan maken. Alle kleine beetjes helpen en een goed begin begint bij jezelf. Lieve groep 8, volg jullie dromen, doe wat je leuk vindt en maak het verschil! Het ga jullie goed!
Liefs jullie juf
