‘Wij zouden graag meer zebrapaden willen, zodat de school veiliger kan oversteken. We zouden ook willen dat om de week boetes worden uitgedeeld en dat het geld van de boetes die worden uitgedeeld naar school gaat, zodat wij de omgeving van de school veiliger kunnen maken. We zouden graag snelheidsmeters willen, omdat we willen dat auto’s gaan zien hoe hard ze rijden en dat ze daardoor zachter gaan rijden. En we zouden graag een dodehoekspiegel willen. En als je het niet gelooft dan moet je een keer op een ochtend komen kijken bij onze school. Zodat u de verkeersomstandigheden rondom de school kan zien. Want er is zelfs een keer iemand aangereden. Groetjes de leerlingenraad’
Afgelopen dinsdag zie ik de leerlingenraad van onze school door de school lopen. ‘Juf we hebben nu die bijeenkomst zonder u, we gaan een brief schrijven aan de burgemeester van Rijswijk.’ ‘Heel goed’, zeg ik, ‘Ik ben benieuwd of het gaat lukken. Ik zie jullie donderdag!’ ‘Tot donderdag juf!’
Op donderdag meldt de leerlingenraad zich bij mij in de aula. ‘Hoi juf! Sorry maar ik ben een beetje moe. Het is bijna het eind van de week weet je wel’, zegt een van de leerlingen. ‘Haha geeft niet, ik ben ook een beetje moe’, antwoord ik. ‘Ik sliep vanmorgen door mijn wekker en mijn kat maakte me wakker door heel hard in mijn oor te miauwen.’ De kinderen lachen. ‘Die van mij doet dat ook, of die gaat net zo lang kopjes geven tot ik wakker ben!’
‘Jullie moesten voor vandaag zelf de agenda maken‘, begin ik. ‘Uhm ja juf, dat had ik ook gedaan, maar wat er mis is gegaan dat weet ik niet. Ik ben net als de vorige keer het bestand kwijt. Ik denk dat ik het niet goed heb opgeslagen ofzo. Dus we hebben vandaag geen agenda.’ ‘Geeft niet’, zeg ik. ‘Gelukkig heb ik de vorige keer ook opgeschreven wat we nog moeten doen. Zullen we beginnen met de brief aan de burgemeester? Daar waren jullie dinsdag mee bezig.’ ‘Ja, die hebben we af. Kijk juf!’ En er wordt een brief op mijn tafel gelegd. ‘Goed hè! Hebben we helemaal zelf gedaan!’ ‘Heel goed! Zometeen mogen jullie hem allemaal nog ondertekenen en dan verstuur ik hem.’ De leerlingen van de leerlingenraad kijken me trots aan.
‘Juf, voor we verder gaan, mag ik even naar de wc?’ ‘Nee’, zeg ik lachend, ‘maak maar een zwembad onder je stoel.’ Ik ken de kinderen inmiddels wat langer en ze moeten hier allemaal heel hard om lachen. ‘Ja, dat is precies de reden dat we die wc-lijsten hebben bedacht… Heeft u die gemaakt en geprint juf?’ ‘Ja, heb ik gedaan. Deze mogen jullie straks gaan verspreiden in de klassen. Wellicht is het ook handig als jullie even uitleggen hoe het systeem werkt.’ ‘Gaan we doen juf!’
We bespreken nog een en ander en maken vervolgafspraken. Ik zie het zelfvertrouwen van de kinderen uit de leerlingenraad steeds meer groeien. Ze pakken hun rol met beide handen aan en vinden het leuk om verantwoordelijk te zijn voor de stem van alle kinderen op school. Nu maar duimen dat de burgemeester van Rijswijk snel contact met ons opneemt.
‘Don’t wait until you reach your goal to be proud of yourself. Be proud of every step you take.’
