Dag van de Leraar 2021

Vanochtend riep ik mijn schoolteam bij elkaar voor de dag van de leraar. Ik nam ze mee in onderstaand waargebeurde verhaal.

Vroeger had ik echt oprecht geen idee wat ik wilde worden. Ik was een vroege leerling, zat in de examenklas van Havo5 en was 16 jaar. Ik was geen lieverdje. Sinds de dag dat mijn toenmalige mentor tegen me had gezegd dat ik het ‘toch allemaal niet zou redden’, spijbelde ik veel en verzon ik regelmatig dat ik ziek was. Mijn ouders kregen een brief thuisgestuurd dat mijn klas waarschijnlijk hun examen niet zou halen en dat ze er niet gek van op moesten kijken als het ook daadwerkelijk zo zou zijn. Voor mij was dit de perfecte motivatie om te gaan bedenken wat ik voor vervolgopleiding zou gaan doen (not).

Mijn moeder zag me struggelen en zei: Waarom doe je niet eens een paar dagen een snuffelstage op je oude basisschool, misschien is dat wat voor jou. Ik had al verschillende open dagen meegelopen bij verpleegkunde en voeding en diëtetiek. Wat voor mij een afknapper was dat ik de dagen saai vond en de mensen die er rondliepen misschien wel nog saaier. Het idee van mijn moeder was eigenlijk best een goed idee. Na een paar dagen op mijn oude basisschool was ik verkocht. Ook ging ik naar de pabo voor een meeloopdag. Ik vond het geweldig. Niks was saai, de mensen vrolijk en het barstte er van de creativiteit. In leraar zit niet voor niets het woordje ‘raar’. Precies wat ik leuk vond. En daar was het idee geboren: Ik word juf!

Ik kan me nog herinneren dat mijn opa dit ook wel eens gezegd had. Waarom wordt je geen leerkracht? Het is een beroep met aanzien. Dat is echt goed voor je. Iets om trots op te zijn!

Toen ik de pabo had afgerond kwam ik erachter dat ik echt wat bij kon dragen voor de kinderen. Ook wist ik zeker dat ik het beter kon dan mijn mentor op de middelbare school die mijn ziel nogal gekrenkt had. Toen ik werkte in het speciaal onderwijs hielp ik namelijk (geloof het of niet) een autistische jongen van zijn angst voor paddestoelen af. Eenmaal op een basisschool in Den Haag hielp ik kinderen hun talent ontdekken. Waarom in het weekend naar de weekenduniversiteit voor kinderen gaan, als je ook lekker kan dansen? Ik kreeg een compliment van zijn moeder: Juf ik vind het zo mooi wat u doet, die boeken die laat u voor wat ze zijn, maar u geeft echt onderwijs met uw hart. U praat met de kinderen, u kijkt naar hoe u ze allemaal individueel verder kan helpen en waar ze gelukkig van worden.

En deze moeder raakte bij mij de gevoelige snaar. Geen enkele leerkracht staat voor de klas, omdat je de methodeboeken zo leuk vindt. Een leerkracht staat voor de klas omdat je hart hebt voor de kinderen. Je wilt ze de belangrijke levenslessen meegeven en het liefst ook met een persoonlijke boodschap en een mooi verhaal.

Mijn opa wist ook precies de kern te raken. Leerkrachten zijn belangrijke mensen. Het beroep verdiend aanzien. Door leerkrachten worden kinderen en jongeren opgeleid tot hetgeen ze graag willen worden. Wat mijn opa eigenlijk zei: Als je leerkracht bent, doe je ertoe! En zo is het maar net!

Ik wil daarom naar jullie allemaal heel veel waardering uitspreken. Jullie doen ertoe en maken het verschil voor de kinderen in je klas. Ik ben trots op wat jullie hier elke dag doen en daar mag je soms best wat vaker bij stilstaan. Vier je successen en koester de mooie momenten. Ik wens jullie een hele fijne dag van de leraar!