De afgelopen twee weken heb ik weer veel leuke dingen beleefd op school. De uitspraken van kinderen blijven toch echt het meest fantastisch. Waar ik ook al eerder schreef over mijn haarkleur, was dit ook nu weer het gesprek van de dag onder de kinderen op school.
Twee weken geleden besloot ik op maandagmiddag nog even langs mijn kapper te gaan. Na vijf uur lang in een kappersstoel was mijn haar dan eindelijk weer van bruin naar blond. Zelf vind ik het heel leuk (al heb ik ooit gezegd dat ik nooit meer mijn haar blond zou verven), mijn moeder sprong een gat in de lucht: ‘Echt veel mooier dan dat bruine.’ En ook bij de kinderen bleef mijn haarkleur niet onopgemerkt.
Toen ik op dinsdag voor lesobservaties door de gang van de school liep, hoorde ik: ‘Hé juf, je hebt je haar geverfd! Wauw!’. ‘Dank je wel’, zeg ik tegen het meisje wat mij glunderend aankijkt. Toen ik de week daarop in een kleuterklas zat voor een lesobservatie hoorde ik opeens: ‘Jouw haar is anders. Je haar was vorige week nog bruin en nu is het geel!’ Hier moest ik wel even om lachen, het is geweldig om te zien en horen hoe direct en eerlijk kinderen zijn in de opmerkingen die zij maken. Ook een van de jongens uit de leerlingenraad sprak me aan ‘Juf, er is iets anders aan je maar ik weet niet wat…’ Door de andere kinderen in de leerlingenraad werd hij al snel even wakker geschud. ‘De juf heeft haar haar geverfd! Dat zie je toch!’
Tijdens de lesobservaties die ik de afgelopen weken deed, kwamen er niet alleen opmerkingen over mijn haarkleur voorbij. Tijdens een les zinsontleding in de bovenbouw hoor ik twee meiden naast mij zeggen: ‘Marjo?! Wie heet er nou Marjo?! Ja, nou het is in ieder geval het onderwerp in deze zin…’ Ik moet een beetje lachen ‘Ik word door mijn vrienden ook wel eens Marjo genoemd hoor…’ De twee meiden kijken me aan en zeggen: ‘Maar juf, jij heet Marjolein en dan is Marjo dus een afkorting daarvan. Marjolein is wel een leuke en stoere naam… Maar Marjo? Als je dat als naam hebt kan je daar van alles van maken, ook mayo of mayonaise!’ Ik kan hier wel om lachen ‘Die heb ik vroeger ook wel eens voorbij horen komen’, zeg ik. ‘Echt?!’ zeggen de twee meiden ‘Dat is echt stom! Marjolein is gewoon een leuke naam.’ Daarna gaan ze weer rustig verder met het ontleden van de zin.
Ik merk dat als directeur mijn agenda soms overloopt. Intakegesprekken, gesprekken met collega’s, externen en ouders, subsidieaanvragen, plannen die geschreven moeten worden… Ik ben van mening dat het doel van het onderwijs te allen tijde het lerende kind is. Ik haal er energie uit om de klassen in te gaan en de stralende gezichten van de kinderen te zien en letterlijk te zien hoe kinderen iets nieuws leren. Mijn doel voor komend schooljaar is om nog meer tijd voor de kinderen op school en de leerkrachten in mijn team te maken.
‘Werk jij ook in het onderwijs? Soms kan het hectisch en veel zijn, maar geniet van de verwondering van de kinderen die je elke dag ziet en van de leuke en grappige uitspraken die zij doen! Dit geeft je energie.’ – Marjolein
